Вецер хвалі ўперад гоне, вербы гне,
ходзяць спутаныя коні ў тумане.
Буланыя мае коні
капытамі ціха звоняць
ў сэрца мне.
Доўга, доўга ноччу цуднай я не спаў —
аганёк на полі блудны вандраваў...
Доўга песня салаўіна
не сціхала срэдзь галінаў,
сярод траў.
Доўга, доўга чуў дзявочы з вёсак спеў,
аж пакуль рагаты месяц не самлеў...
Пакуль хлопцы не паснулі,
агонь ветры не раздулі,
аж згарэў.
Ноч была — як быццам казка сіняя...
Пакуль зоры не пагаслі, думаў я,
што, чым зоры праз галіны —
чараўней глядзіць дзяўчына,
ой, мая!..
Ходзяць коні, ходзяць ў раннім тумане...
Ўстануць хлопцы ды дахаты пажанем.
Вецер хвалі ўперад гоне,
яны роднай песняй звоняць
ў сэрца мне...
музыка: А. Катиков
слова: Л. Гениуш
The wind blows the waves forward, the willows bend,
walking confused horses in the fog.
Bulls are my horses
hooves ring softly
in my heart.
For a long, long wonderful night I did not sleep -
the light on the field wandered wandering ...
A long nightingale song
did not subside among the branches,
among the herbs.
For a long, long time I heard girls from the villages singing,
until the horned moon fainted ...
Until the boys fell asleep,
the wind did not blow the fire,
already burned.
The night was like a blue fairy tale ...
Until the stars went out, I thought,
that than the stars through the branches -
the girl looks more charming,
Oh, May! ..
Horses walk, walk in the early fog ...
The boys will get up and go home.
The wind waves the waves forward,
they ring with a native song
in my heart ...
music: A. Katikov
words: L. Genius
