(А. Катиков – Л. Гениуш)
Мой родны кут, мой ціхі дом,
Дзе у гольле дрэў, ав сьцены ніў,
Пад сумны сыпеў буйным крылом
Паўночны вецер звонка біу.
Мой родны кут, - на твой ўспамін
Бушуе кроў, а ў сэрцы гар,
А ў сэрцы боль, бо зь ніу, з далін
Урок мяне туманны чар.
Урок мяне туманны чар.
І ў ясны дзень, і ў ноч бяз зор
Душа, як птах, пад гоман дум
Ляціць на шлях, дзе песьняй бор
Калыша долі нашай сум.
Мой родны кут, цьвяцісты луг, -
Пад шумы вольх прыдзе ўначы,
Як ціхі ўздох, мой верны дух
На вечны сон к табе спачыць,
На вечны сон к табе спачыць.
Пад ветру шум, пад буры кроз,
Пад гоман хат, хто сэрцам жыў,
У вясьняны чад хто ў полі рос,
Той не пакіне родных ніў,
У вясьняны чад хто ў полі рос,
Той не пакіне родных ніў.
(A. Katikov - L. Geniush)
My hometown, my quiet home,
Where in the branches of the trees, av the walls of the fields,
Under the sad sprinkled a large wing
The north wind was beating outside.
My hometown - in your memory
Blood rages, and in the heart of the mountains,
And in the heart of pain, for from the niu, from the valleys
The lesson to me is a hazy spell.
The lesson to me is a hazy spell.
And on a clear day, and in a night without stars
The soul is like a bird, under the din of thoughts
Flies to the path where the song boron
The cradle shares our sorrows.
My native corner, flowery meadow, -
Under the noise the alder will come at night,
Like a quiet sigh, my faithful spirit
To eternal sleep to you to rest,
To eternal sleep to you to rest.
Under the wind the noise, under the storm through,
Under the noise of houses, who lived with their hearts,
In the spring soot who grew in the field,
He will not leave his native fields,
In the spring soot who grew in the field,
He will not leave his native fields.
