Текст песни Абай Кунанбаев - Слова Назидания 01

Бұл жасқа келгенше жақсы өткіздік пе, жаман өткіздік пе, әйтеуір бірталай өмірімізді өткіздік: алыстық, жұлыстық, айтыстық, тартыстық - әурешілікті көре-көре келдік. Енді жер ортасы жасқа келдік: қажыдық, жалықтық; қылып жүрген ісіміздің баянсызын, байлаусызын көрдік, бәрі қоршылық екенін білдік. Ал, енді қалған өмірімізді қайтіп, не қылып өткіземіз? Соны таба алмай өзім де қайранмын.
Ел бағу? Жоқ, елге бағым жоқ. Бағусыз дертке ұшырайын деген кісі бақпаса, не албыртқан, көңілі басылмаған жастар бағамын демесе, бізді құдай сақтасын!
Мал бағу? Жоқ, баға алмаймын. Балалар өздеріне керегінше өздері бағар. Енді қартайғанда қызығын өзің түгел көре алмайтұғын, ұры, залым, тілемсектердің азығын бағып беремін деп, қалған аз ғана өмірімді қор қылар жайым жоқ.
Ғылым бағу? Жоқ, ғылым бағарға да ғылым сөзін сөйлесер адам жоқ. Білгеніңді кімге үйретерсің, білмегеніңді кімнен сұрарсың? Елсіз-күнсізде кездемені жайып салып, қолына кезін алып отырғанның не пайдасы бар? Мұңдасып шер тарқатысар кісі болмаған соң, ғылым өзі - бір тез қартайтатұғын күйік.
Софылық қылып, дін бағу? Жоқ, ол да болмайды, оған да тыныштық керек. Не көңілде, не көрген күніңде бір тыныштық жоқ, осы елге, осы жерде не қылған софылық?
Балаларды бағу? Жоқ, баға алмаймын. Бағар едім, қалайша бағудың мәнісін де білмеймін, не болсын деп бағам, қай елге қосайын, қай харекетке қосайын? Балаларымның өзіне ілгері өмірінің, білімінің пайдасын тыныштықпенен керерлік орын тапқаным жоқ, қайда бар, не қыл дерімді біле алмай отырмын, не бол деп бағам? Оны да ермек қыла алмадым.
Ақыры ойладым: осы ойыма келген нәрселерді қағазға жаза берейін, ақ қағаз бен қара сияны ермек қылайын, кімде-кім ішінен керекті сөз тапса, жазып алсын, я оқысын, керегі жоқ десе, өз сөзім өзімдікі дедім де, ақыры осыған байладым, енді мұнан басқа ешбір жұмысым жоқ.
1890

Before we got older, we had a good time, a bad one, but we had a lot of life going on - distant, weeping, quarreling, quarreling. Now we are in the middle of the age: tiredness, tiredness; We saw the consequences of what we were doing; Well, what are we going to do with the rest of the life? I am astonished to find it.
Shepherding the country? No, I have no country. May God save us, whether we are young or old, or if we are young, not upset.
Livestock No, I can't. Children are guided by their own needs. Now, when I am old, I cannot spend all my life, I have to spend the rest of my life trying to feed thieves, crooks, and hunters, and the food of desires.
Science education? No, there is no one who can speak science. To whom do you teach what you know, to whom do you ask what you did not know? What is the benefit of tossing and crocheting the fabric? After all, the science itself is a quick old-fashioned burn.
Becoming Sophisticated and Religious? No, he doesn't, and he needs peace. What do you do not have peace of mind or fun in the day or what you see here?
Shepherding children No, I can't. I would appreciate it. I don't even know the meaning of shepherding. What kind of country? What country do I add? I do not feel the need to calmly use the benefits of my children's life and progress, where is it, what to do, what to do? I couldn't make her fun either.
I thought to myself: I would write down what I came up with on paper, write white and black ink, write down any word I could, write the word, or read the word, if it was not needed, and say my own words, and then I bound it. I have no work
1890