Текст песни Абай Кунанбаев - Слова Назидания 02

Мен бала күнімде естуші едім, біздің қазақ сартты көрсе, күлуші еді «енеңді ұрайын, кең қолтық, шүлдіреген тәжік, Арқадан үй төбесіне саламын деп, қамыс артқан, бұтадан қорыққан, көз көргенде «әке-үке» десіп, шығып кетсе, қызын боқтасқан, «сарт-сұрт деген осы» деп. Ноғайды көрсе, оны да боқтап күлуші еді: «түйеден қорыққан ноғай, атқа мінсе - шаршап, жаяу жүрсе - демін алады, ноғай дегенше, ноқай десеңші, түкке ыңғайы келмейді, солдат ноғай, қашқын ноғай, башалшік ноғай» деп. Орысқа да күлуші еді: «ауылды көрсе шапқан, жаман сасыр бас орыс» деп.
Орыс ойына келгенін қылады деген... не айтса соған нанады, «ұзын құлақты тауып бер депті» деп.
Сонда мен ойлаушы едім: ей, құдай-ай, бізден басқа халықтың бәрі антұрған, жаман келеді екен, ең тәуір халық біз екенбіз деп, әлгі айтылмыш сөздерді бір үлкен қызық көріп, қуанып күлуші едім.
Енді қарап тұрсам, сарттың екпеген егіні жоқ, шығармаған жемісі жоқ, саудагерінің жүрмеген жері жоқ, қылмаған шеберлігі жоқ. Өзіменен өзі әуре болып, біріменен бірі ешбір шаһары жауласпайды! Орысқа қарамай тұрғанда қазақтың өлісінің ахиреттігін, тірісінің киімін сол жеткізіп тұрды. Әке балаға қимайтұғын малыңды кірелеп сол айдап кетіп тұрды ғой. Орысқа қараған соң да, орыстың өнерлерін бізден олар көп үйреніп кетті. Үлкен байлар да, үлкен молдалар да, ептілік, қырмызылық, сыпайылық - бәрі соларда. Ноғайға қарасам, солдаттыққа да шыдайды, кедейлікке де шыдайды, қазаға да шыдайды, молда, медресе сақтап, дін күтуге де шыдайды. Еңбек қылып, мал табудың да жөнін солар біледі, салтанат, әсем де соларда. Оның малдыларына, құзғын тамағымыз үшін, біріміз жалшы, біріміз қош алушымыз. Біздің ең байымызды: «сәнің шақшы аяғың білән пышыратырға қойған идән түгіл, шық, сасық казақ», - деп үйінен қуып шығарады. Оның бәрі - бірін-бірі қуып қор болмай, шаруа қуып, өнер тауып, мал тауып, зор болғандық әсері. Орысқа айтар сөз де жоқ, біз құлы, күңі құрлы да жоқпыз. Бағанағы мақтан, бағанағы қуанған, күлген сөздеріміз қайда?
1890

Я слышал о моем детстве, и он будет смеяться, «Давай улей его матери, широкая к лицу, затвор-холм, камыш на холм, страхи, кусты, страхи и вышла из кустарника, дочь,» Это является сарт-приложение «. Это было бы так плохо, что он сказал бы, что если бы он устал и уходит, он не будет, как Nobai, ногайцев, ногайцев, Doing к беглых ногайцев, Bashene ногайцев. Он также смеялся в русском, «Он сказал:» Он плохой nourtal главный русский ".
Это означает, что он сказал, что пришел к русской игре ... Он рассказал, «сказал он, чтобы найти длинное ухо».
Тогда я подумал: Эй, Бог-Луна, все люди, и лучшие люди, чтобы прийти и хорошо, мы были рады видеть, что мы были очень interestedy.
Если я смотрю после того, как снег, не фрукт, который не производит, не плод, который не производит, не имеет места, чтобы пойти без места, где продавец не идет. Он будет с самими собой, и ни Shaw одного не встанет! На если иначе он был в состоянии доставить ahirty казахов умирающего, одежда образа жизни. Отец ехал ребенок. Даже после Роста, они привыкли ко многим из нас. И большие богатые, большие муллы, ловкость, спокойствие, вежливость - все. Когда я смотрю на ногайцах, он будет терпеть солидарность и пребывающие в бедности, и разрушает смерть, обильную, сохраняет и сохраняет религию. Он знает, как работать и найти скот, они спокойны, красивы. Для его скота, компетенции, один из нас мудрее, один из нас. Богатство нас: «Отравление Громкоговоритель, роса, стабилизирующий казахски,» сказал он. Все они влияние на то, что это не фонд гоняясь друг за другом, и заработал и стал великим искусством. Там нет ни слова в стране, мы рабы, и не имеют место. Цена гордая, приятно порадовала, где наши смеющиеся слова?
1890