У апошнi час ўсë часцей адчуваеш, што мы тут зусім адны:
неба здаецца пустым, а на зямлі… на зямлі амаль не засталося месца, дзе магчыма зразумець, што ты сапраўды жывы.
Дзень за днëм шукаеш сваё месца, свой час і адказы на пытанні, якія ніколі не знойдзеш.
Але мы верым, мы блукаем і верым у тое, што хутка ўсё будзе iнакш.
Крок наверх - i сам насам
ëн i ты. Час ад часу
хопiць слоў,
калi сэрца спрабуе прыняць.
Боль i жах застаюцца,
толькi дай дакрануцца
i ўвайсцi -
гэты момант не трэба спыняць.
Цiхi смех, далонi да неба.
Крылы ўверх, здавалася, ведаў,
як застацца,
але здолеў застацца не ты.
Бачыш, зноў адчыняе
дзверы Сонца, пачынае
новы дзень.
I здаецца, нам стане лягчэй.
Чуеш гук? Гэта сэрца.
Дзень за днëм яно б'ецца
для цябе.
Але ты ўсë вышэй i вышэй.
Цiхi смех, далонi да неба.
Вочы ўверх, здавалася, ведаў,
як застацца,
але здолеў застацца не ты.
Час прыйшоў,
i быццам ты знайшоў
то месца, дзе не трэба,
дзе не трэба нiкога шукаць.
Lately, you feel more and more that we are completely alone here:
the sky seems empty, and on earth… there is almost no place left on earth where it is possible to understand that you are truly alive.
Day after day you are looking for your place, your time and answers to questions you will never find.
But we believe, we wander and we believe that soon everything will be different.
Step up - and myself
he and you. From time to time
enough words
when the heart tries to accept.
Pain and horror remain,
just let it touch
and log in -
this moment does not need to be stopped.
Silent laughter, palms to the sky.
Wings up seemed to know
how to stay
but managed to stay not you.
You see, it opens again
the door of the Sun, begins
a new day.
And it seems to be easier for us.
Can you hear the sound? This is the heart.
Day after day it beats
for you.
But you are getting higher and higher.
Silent laughter, palms to the sky.
Eyes up seemed to know
how to stay
but managed to stay not you.
The time has come
and as if you found
the place where you don't need to
where no one needs to be sought.
