Առաջ գիտեի,
թե մարդիկ ինչու կգային աշխարհ,
արեգակն ինչու կթափեր ոսկի,
ծաղկաբաց ծառի ափերում դալար
ինչո՞ւ կհնչեր երգը գետակի,
առաջ գիտեի, հիմա չգիտեմ:
Առաջ գիտեի,
ինչ էին ասում աստղերը պայծառ,
կախված կամարից անհաս երկնքի,
թե ուր կարշավեր վազքը տենդահար
հավերժագնաց մեր մոլորակի
առաջ գիտեի, հիմա չգիտեմ:
Առաջ գիտեի,
թե ինչո՞ւ մարդկանց ծիծաղին հորդուն
խառնվում էր լաց, արյուն ու արցունք,
և ինչու կյանքի հինավուրց ճամփին
վեհին կնայեր ամեն մի բարձրունք
առաջ գիտեի, հիմա չգիտեմ:
Առաջ գիտեի
թե ինչ կար կյանքից, մահից էլ անդին,
ինչ գանձեր ծածուկ ուներ ապագան,
և թե որ անսուտ, նորածագ լույսին,
կբացվեր հանկարծ ամեն գերեզման,
առաջ գիտեի, հիմա չգիտեմ:
Я был известен раньше,
Почему люди попадают в мир?
Почему солнце разбило золото?
Цветок на берегах дерева проломи
Почему песня будет играть?
Я знал, прежде чем я знал сейчас.
Я был известен раньше,
Что звезды сказали ярко,
В зависимости от арки ненужных рай,
где пробег каршина является лихорадочным
Everage нашей планеты
Я знал, прежде чем я знал сейчас.
Я был известен раньше,
Почему люди смеются порошок
смешанный с плач, кровью и слезами,
и почему на древнем образе жизни
будет выглядеть высоко в каждом
Я знал, прежде чем я знал сейчас.
Я был известен раньше
Что было от жизни и смерти?
Какие сокровища в будущем у будущего?
и в котором undeform, newfruited свет,
откроет каждую могилу внезапно
Я знал, прежде чем я знал сейчас.
