Арманға, қайран кеудем, жеттім деме,
Жүрегім, аласұрып кеттің неге?
Жаралан, жаралансаң, мен қайтейін:
Тоқтасаң тоқта, және, -
Тек кірлеме!
Жыртылсаң табар едім саған жамау,
Міндетім, жүрек, сені харамдамау.
Бел буып кіріссем де бермей жүр-ау,
Майданы тіршіліктің маған жалау.
Мына өмір ғажап өмір түсінгенге,
Ғанибет оны жырмен мүсіндеу де.
Дариға-ай, шама шіркін жетер ме екен,
Жүрекке шаң мен тозаң түсірмеуге.
Жимайын көкірегіме мен неге мұң,
Тірі өлген талайларды көрген едім...
Анадан туған жүрек - аппақ жүрек,
Білмеймін, қандай күйде жерге енерін.
Жүрегім жоқ жел сөз айтып желпінгелі,
Кірлетпеу жүрегімді сертім менің.
Беу, дүние, бір-ақ рет ғұмыр бердің,
Ендеше бір-ак рет өлтір мені!
I dreamed, I was amazed, I said I had reached,
My heart, why are you confused?
Wounded, if you are wounded, I will return:
If you stop, stop, and, -
Just don't get dirty!
If you were torn, I would find a patch for you,
It is my duty, my heart, not to defile you.
I don't want to give up,
The flag of life to me.
This life is a wonderful life to understand,
Ganibet also sculpted it with a poem.
Dariga-ai, is it ugly enough?
Avoid dust and dust on the heart.
Why do I grieve in my heart,
I saw many living and dead ...
Mother's heart is a white heart,
I don't know how it will land.
Let the wind blow without my heart,
Do not pollute my heart.
Dance, world, you gave your life only once,
So kill me once!
