Мен Астана қаласына жарысқа келдім.
Сағат 17:30, сәрсенбінің сәті,
Пойыздағы танысу, әңгімеміз тәтті.
Вагонымыз қозғалды сапарымыз сәтке,
қолда, қызыл алау, ойын валет тәтке.
Интернетке ренжіп жатыр, кетіп қалған сетьке.
Қызымен сөйлесе алмады, кірілмейд агентке.
Сары капишон мен кепка ілген досым,
Тамбур, темекі, (Тууу) Поезд деген осы.
Кіріп келеді бір апай, жабылмайды аузы.
(Газет Жуурнал). Өтпей жатыр пауза,
Сапалы дүние емес, Қызығатын бәрі.
Қазір керек емес, Келіп кетер әлі.
Терезеден көрінді түрлі түсті шатыр,
Вагон іші тым тырыс, Наушникте жатыр.
Проводник киінді, яғни, бізде станция,
Бәтеңкені байладым Маде ин Франция !© Азамат Аленов
I came to Astana to compete.
5:30 p.m., Wednesday,
Dating on the train, our conversation is sweet.
Our car started moving for a moment,
available, red flame, game valet aunt.
He is annoyed with the Internet and the network.
Could not talk to his daughter, did not enter the agent.
My friend with a yellow hood and cap,
Tambur, tobacco, (Birth) This is the train.
An aunt wants to come in, her mouth does not close.
(Newspaper Magazine). There is no pause,
Not a quality world, everything you are interested in.
Not needed now, yet to come.
A colorful tent appeared from the window,
The inside of the car is too tight, the headphones are on.
The conductor is dressed, that is, we have a station,
I tied my shoes Made in France! © Azamat Alenov
