БЛУКАННЕ ВЕДАГОНЫ
Застанецца толькі попел…
Дзеля гэтага змагаліся.
Або так і будзем жыць,
На другое спадзяваліся.
Ці то як гэта не ўбачыць
У цвеце вішні маладой?
Ці то жыць і не здавацца,
Альбо попел жэрці той?..
На вайне так ужо сталася –
Лепей не бачыць канца перамогі,
Дзе прыйдзецца слухаць пустоты вуглі.
Застанецца бегчы ўдалеч,
Крыкам цемру будзіць!
На празрыстыя ўспаміны
Пудаў болю нагрузіць.
Не кідацца ў жаху болей –
Сцены не дадуць пайсці,
Па акопах прыйдзецца паўзці.
Піць запоем пакуты,
Сушыцца ў спякотным дыму забыцця,
Пазуры пазрываць і ўпасці на крылы…
ПУТЕШЕСТВИЯ
Останется только прах ...
Они за это боролись.
Или так будем жить,
На второе ждали.
Или как этого не увидеть
В цвету сакуры молодые?
Жить ли и не сдаваться,
Или съесть его пепел? ..
На войне это уже было -
Лучше не видеть конца победы,
Где нужно слушать пустоты угля.
Осталось убежать,
Крик пробуждает тьму!
О прозрачных воспоминаниях
Пуд боли под нагрузкой.
Не бойся больше -
Стены не отпускают,
Придется ползать по окопам.
Выпейте выпивку страдания,
Сушен в горячем дыму забвения,
Когти рвутся и падают на крылья ...
