Смутку цень ахутваў паветра,
Цёмныя хмары зацягвалi Сонца.
Слёзы лiлiся навокал
Ды кацiлiся ў пустоту...
Iшлi хлопцы ў поле,
Пабраўшы мячы.
Пярун заклiкаў у бой,
Кава збiраў Дружыну.
Сабраўшыся войскам вялiкiм,
Заступiлi Зямлю-Мацi Сыны.
Валадар-Князь, падняўшы сцяг помсты,
Накiраваў вояў наперад.
Нянавiсць на суровых тварах,
Яскравае полымя ў грозных вачах,
У руках бацькоўская зброя,
Пераможа мацнейшы...
Сядзелi ганарлiва ваяры на конях
I ехалi ў далёкiя землi –
Ў чужыя краі, няродныя.
Кроў ворага – ахвяра Богу.
Вёў Князь войска ўдалеч
I ўдзень, i ўноч, нестамляючыся,
Сцяг Рода трымаючы трывала,
У моцных сваiх руках.
Зязюля плакала ў зялёным бары –
Iх чакала Перамога і Смерць...
Горе теневые AHUBS AIR,
Темные облака затянули солнце.
Слезы живут в настоящее время
Да, они были в дупле ...
Я пошел в коробку
Найти мечи.
Пярун потрясен в битву,
Кофе разрушается.
Сбор войск рвений,
Распространенные земельные коврики сыновья.
Лорд-принц, поднимая флаг мести,
Продвинул войду вперед.
Не весится на тяжелых лицах,
Поразительное пламя в грозных глазах,
В руках родительского оружия,
Это победит самый сильный ...
Selit Gorarliviva воинов на лошадях
Я эхали в далекой земле -
В крае других людей, тяжело.
Враг в крови - жертва Бога.
Привел принц армии истощена
Я днем, я ненуча, неуверенно
Флаг стержень крепко держит,
В сильных оружиях.
Кукушка плакала в зеленой баре -
Я ждал победы и смерть ...
