Застылi думкi над берагам хуткай ракi –
Мае адзiнокiя птушкі-багіні.
Калi Зямля кружыла-кружыла,
Ляцела, ляцелi вякi…
Мае вякi чырвоны!
I кожным уяўленнем,
Ператварэннем
Шукаю ўвасабленнi
У бязмежных хвалях.
Той шлях заснаваны на адшуканні,
Пошуку вечнага,
Прастораў адкрыццяў,
Бачнага за туманамі.
Дзе тэрыторыi не абмежаваны зрокам,
Несувымернасцю карт і геаграфiй.
Як свядомасць накiроўвае ды iмкнецца
Вывучаць, пазнаваць, ахоплiваць розумам,
Спасцігаць, разумець, адкрываць
Таямнічую сакральнасць – ад клеткі, ад кветкі…
Да парусоў планетарных тунэляў.
Там, дзе пульсацыі галактык адгукаюцца
Шорахам галін і ветрам на жытнім полі.
Між анёлаў, трымаючых сэрца Зямлі,
Яе Памяць Вечнасці
На вышываных паясах гарызонтаў,
Што клічуцца
Лабiрынтамi Прасторы-Дракона.
Ад Сярэбранай ніці зыходзячых
Духа Святога Троіцы.
Мысли над берегами быстрой реки -
Имеет богинь-одиночки.
Если Земля была кружала,
Он летал, возрасты пролетели ...
Мой возраст красный!
И каждое воображение
Обращение
Ищу воплощение
В бесконечных волнах.
Таким образом основан на выводе,
Поиск вечного,
Пространства открытий,
Видимо за туманами.
Где территории не ограничиваются видением,
Неполнота карт и географии.
Как сознание направляет и ударяет
Изучать, учиться, скрывать,
Понять, понять, открыть
Таинственная святость - из клетки, от цветов ...
К парусам планетарных туннелей.
Где реагируют галактика пульсации
Шора ветви и ветры на ржаном поле.
Между ангелами, держащими сердце земли,
Ее память о вечности
На вышитых ремнях горизонтов,
Это называется
Labirinths of Dragon Space.
Из серебряной нити перспективы
Святой Троицкий Дух.
