Адзвінелі мячы, адгрымелі шчыты,
Пралілася ў вякі наша крыўская кроў.
І ўздыхнулі мястэчкі і ўсе гарады.
Засталіся крыжы, чарапы крыжакоў.
І адчуў сябе вольным і годным народ,
Толькі ж волі няма, як і век не было.
У краіне ўсё больш чужакоў кожны год,
Што імкнуцца да ўлады, да панскіх сталоў.
Прыпеў:
Хай ў нябыт адплыве, згіне ў густой траве
Злая нядоля, як сон. А Беларусь жыве!
І людзей даравітых, з багатай душой
Выкрадаюць, купляюць суседзям служыць.
І глядзіш: князь мясцовы на мове чужой
Пачынае з людзьмі, нібы бог, гаварыць.
Ну а крыўскія воі свой край сцерагуць.
І чужынцы наш Грунвальд спалохана сняць.
І Пагоні, Пагоні, Пагоні лятуць,
І ніколі, ніколі іх лёт не стрымаць!
Swords sounded, shields rang,
Our Krivoy Rog blood has been shed forever.
And sighed the towns and all the cities.
There were crosses, skulls of crusaders.
And the people felt free and worthy,
Only there is no will, as there was no age.
There are more and more foreigners in the country every year,
Aspiring to power, to the lord's tables.
Chorus:
Let it sail into oblivion, perish in the thick grass
Evil misery is like a dream. And Belarus lives!
And people are gifted, with a rich soul
Kidnapped, bought to serve neighbors.
And you see: the local prince in a foreign language
Begins to talk to people like a god.
Well, the Krivoy Rog warriors guard their land.
And strangers our Grunwald scared to take off.
And Chases, Chases, Chases fly,
And never, never restrain their flight!
