Кил әле, Иделнең җиләс җиле,
Юлларга чәчәкләр сип әле.
Ак булып, саф булып истә калсын
Казанның кадерле кичләре.
Туган ил чакырган зур юлларга
Китәрбез таңнарда без моннан.
Озатып калырсың безне, Казан,
Баласын очырган кош сыман.
Яшәрбез туган җир туфрагында,
Кырларда, Иделдә-диңгездә.
Исән-сау булсыннар балалар, дип,
Хәерле юл телә, Ил, безгә.
Иделгә сузылган айлы юлдан
Тын гына, моң гына җыр ага.
Сагынырбыз, дуслар, бу кичләрне
Чәчләргә чал кергән чорда да.
Ал гөлләр сибегез безнең юлга,
Иделнең иртәнге җилләре.
Мәңгегә, гомергә истә калсын
Казанның кадерле кичләре.
Come still, the wind of the Volga,
There are still flowers on the roads.
Remember to be white and pure
Dear evenings of Kazan.
To the great roads that the native country invites
We'll leave in the mornings.
You will accompany us, Kazan,
Like a bird that flies its baby.
We will live in the soil of our homeland,
In the fields, in the Volga.
Long live the children,
Wishing you a happy journey, Country, to us.
From the lunar path stretching to the Volga
Silently, only the song flows.
We will miss you, friends, these evenings
Even in the age of gray hair.
And sprinkle flowers on our way,
The morning winds of the Volga.
May he be remembered forever and ever
Dear evenings of Kazan.
