მე რა მამღერებს,
უძირო ზეცა ზამბახის ფერი,
თუ მილხინს ვმღერი,
თუ ვსევდიანობ მაინცა ვმღერი.
მე რა მამღერებს,
ვარდების სუნთქვა ყაყაჩოს ფერი,
ალბათ სიმღერით თუ დამანათლეს
ჰოდა მეც ვმღერი...
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩემი სიმღერა, ამ მზემ ამ ხალხმა,
ამ ზეცამ შობა, როცა ვმღერივარ,
შორიდან მათბობს ჩემი ბავშვობა.
როცა ვმღერივარ,
მე ჩემს მომავალს სიბერეს ვხედავ,
დაუკითხავად სულში შემოდის ფარული სევდა.
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩემი სიმღერა, მთებმა მასწავლა ჩიტების სტვენამ.
ასე მგონია ამ სიმღერებით ავიდგი ენა.
როგორც ამბობენ სიცოცხლის ბოლოს თუ მღერის გედი,
სიმღერით მოვკვდე რაღა ვინატრო ამაზე მეტი.
То, что я mamgherebs,
Бездонная небо цвет радужки,
Милостив ко мне, если я пою,
Если vsevdianob Mainz петь.
То, что я mamgherebs,
Роза дыхание мака цвет,
Возможно, песня, если damanatles
Так что я пою ...
Чито-gvroto, Чито-жемчужные дааа ...
Чито-gvroto, Чито-жемчужные дааа ...
Моя песня, эти люди на солнце,
Рождество на небе, когда поют,
С расстояния matbobs мое детство.
Во время пения,
Я вижу свое будущее в старости,
Total входит без скрытой меланхолии.
Чито-gvroto, Чито-жемчужные дааа ...
Чито-gvroto, Чито-жемчужные дааа ...
Моя песня, горы учат stvenam птиц.
Я думаю, что эти песни avidgi язык.
Как говорится, в конце концов, если лебедь поет,
Он идет без бутылки тыквы завода умереть петь больше.
