Язлар килде, үз кадерен белеп,
Сөю булып керде күңелгә.
Яфракларга тулган бөре булып
Бәгыремә кереп түгелә.
Син яралар салма, кирәк түгел,
Йөрәгемә минем кагылма.
Үтте инде язлар, соңладым дип
Каеннарга килеп сарылма.
Үтте дисең язлар, сөюләрем минем
Көзләргәчә дәвам иттеләр.
Ә аккошлар сүрелдерми аны
Кайсы якка алып киттеләр?
Яфракларга сары сагыш ингән,
Кошлар китә туган ягыннан.
Кошлар белән бергә саубуллашам
Яшьлегемдә сөйгән ярымнан.
Весна пришла, зная его признательность,
Вошел как любовь.
Как меч, наполненный листьями
Не входит в мою любовь.
Вы не ранены, нет необходимости,
Не трогай мое сердце.
Это уже было уже весной и длилось
Не ходи к березам.
Прохождение прошлого тебя весной, мои поцелуи мои
Продолжал падать осенью.
И лебеди не ломаются
Какое направление они взяли?
Желтое седло в листьях,
Птицы уходят от своего родного города.
Я прощаюсь с птицами
От более ранней полного закона.
