Калi ўязджаў Iсус Хрыстос
У Iерусалiм
Асёл яго на спiне вёз,
Натоўп iшоў за iм.
Крычаў 'асанна' у хвалу
Збавiцелю свайму,
I ў галаву прыйшло Аслу,
Што гэта ўсё—яму.
'I шлях, усыпаны лiсцём,--
Ён думаў,-- гэта мне',
Ступаў, здаволены жыццём,
Па мяккiм дыване.
Пакуль на iм Iсус Хрыстос
Па свеце вандраваў,
Заўсёды быў Аслу авёс
I свежая трава.
Калi ж айцец сваё дзiця
Ўзяў 'на небеса',
Не стала больш Аслу жыцця—
Нi славы, нi аўса.
Ў пашане быў i на вiду,
А вось вам эпiлог :
Асёл вазiў цяпер ваду,
Жаваў чартапалох.
I сумна ён махаў хвастом,
I думаў сумна ў такт :
'Калi я працаваў з Хрыстом,
Усё было не так.
Кали вошли ISUS Христа
В Ierusalim
Осел его на виду, что
Толпа последовала за ними.
Кричев «Asanna» в похвале
Zbavitslya ваш,
Я в голову пришла над уровнем моря,
Это все, что к нему.
«Я путь издеваются ликеров -
Он думал - это я "
Ступа, довольная жизнь
К мягкому ковру.
До него на Исус Христос
Бродил по миру
Всегда был осел овес
Я свежая трава.
Если Отец ваш ребенок
Принимал «на НЕБЕС»,
Не стать более ass-
HI слава, ни овса.
В Haze я должен был увидеть
Но Facility:
Осел Базил Теперь вода,
Жевал чертополох.
Я грустно помахал хвостом,
Я думал, скучно в такте:
«Если бы я работал с Христом,
Все было не так.
