Текст песни Неизвестен - Савецкі Гулаг

За спіною прыстанкі і бразгат дзвярэй у каморках,
Мацюкі канваіраў і нары адны на траіх,
А наперадзе спяць незнаёмыя пушчы і горы
У заснежаных кедравых футрах сваіх.

Я валюся у снег і ляжу у халодным сумёце,
Паднявольным не жыў і памерці такім не хачу,
Лепш ад кулі сканаць, знерухомець на лагерным дроце,
Лепш аддаць свае цела на здзек крумкачу.

Пахавальнаю песняй завея ахутвае плечы,
Вартавыя на вышках пра цёплае мараць жытло,
І кашуля - на дрот, і адчайны скачок у цямрэчу,
Мой скачок у цямрэчу сягоння - скачок на святло.

Дык ратуйце ж мяне, здратаваныя катаргай ногі,
Замятай, завіруха, гарачы скрываўлены след.
Тут чужая зямля, тут чужыя навокал парогі,
Тут нямее надзея, сказаў бы, напэўна, паэт.

Толькі мы не паэты. Варожаю чорнаю зграяй
Ахрысціў нас чужанец і з пальцамі вырваў пяро,
Беларусь мая маці, ты чуеш, як мы дагараем?!
І зіхціць наша кроў на варожых руках, як таўро.

Не спыняйцеся, людзі, зірніце на вашыя рукі,
На далоні суседзяў, знаёмых, сяброў і гасцей.
Што ж спыніліся вы, мае родныя дзеці і ўнукі?!
Што ж спыніліся вы?!. Ну, вядома, спыніцца прасцей!

Брэх сабак за спіной. Хто ўратуе і хто абароніць?
Друк кядровы, ды глыз ды надзеі прыцемнены дым,
Ды не знішчыць пагоняй таго, хто жыве пад Пагоняй,
Хто нясе яе ў сэрцы, ў параненым сэрцы сваім.

Behind the landing and the rattle of the doors in the closets,
The mats of the escorts and the burrows are one for three,
And ahead sleep unfamiliar forests and mountains
In their snow-covered cedar furs.

I'm falling in the snow and lying in a cold mess,
I didn't live as a slave and I don't want to die like that,
It is better to die from a bullet, to immobilize on a camp wire,
It is better to give your body to mock the raven.

With a funeral song a blizzard envelops the shoulders,
The watchtowers on the towers of a warm dream home,
And the shirt - on the wire, and a desperate leap into the darkness,
My leap into darkness today is a leap into the light.

So save me, my tormented legs,
Sweep, whirlwind, hot bloody trail.
Here is another's land, here is someone else's rapids around,
There is no hope here, the poet would probably say.

Only we are not poets. A hostile black flock
A stranger baptized us and plucked out a pen with his fingers,
Belarus is my mother, do you hear us burning up ?!
And shine our blood on enemy hands like a brand.

Don't stop, people, look at your hands,
In the palm of neighbors, acquaintances, friends and guests.
What have you stopped, my own children and grandchildren ?!
What did you stop?!. Well, of course, stay easier!

The barking of dogs behind their backs. Who will save and who will protect?
The seal is cedar, and the smoke and hope is darkened by smoke,
Do not destroy by pursuit who lives under the Chase,
Who carries it in his heart, in his wounded heart.