ვუმზერ ჩეჩნეთის ლამაზ ლაჟვარდებს
და მზემ მარაო გაშალა თითქოს,
ამღერებულა კუშტი კოშკები,
ბანს ეუბნება ძირძვეკი ღილღოც.
გული მომპარა ქისტის ასულმა,
სულიც იმისკენ გაფრენას ითხოვს,
ვერ შემაჩერებს კლდე და ჭიუხი,
ამაღამ უნდა დავეცე მითხოს!
მოგხურავ ნაბადს, გათენებამდე
უკვალავ თოვლზე ცხენს გავახელებ,
გზით გათანგული მკლავზე დამენდე
და მე გაგითბობ გათოშილ ხელებს!
თუკი მდევარი წამომეწევა,
დაე, აღსრულდეს ნება ლაშარის,
გახსოვდეს მარად, მიყვარდი, ჩემო,
არასდროს ვიყავ ცრუ და ლაჩარი!
თვალში ბურუსი როს ჩამიდგება,
სულს მივაბარებ ძეს ღვთისას,ქრისტეს,
სხეულს სამშობლო იტირებს ჩემი,
გული კი კვლავაც იფეთქებს ქისტეთს
Красивые лазеры Вумзера Чечни
И солнце распространилось так, как будто
Высокие башни пели,
Банс рассказывает рассолу.
Мое сердце было украдено дочерью Киста,
Душа также требует полета,
Не могу остановить камень и чихи,
Сегодня вечером я должен сказать вам, чтобы сказать мне!
Вас воспитывают до рассвета
Я сделаю лошадь на снежном снегу
По тому, как вы оказались в ловушке в руке
И я согрею твои руки!
Если преследователь сделает меня,
Пусть будет выполнена лашари,
Помните навсегда, я любил тебя, моя дорогая,
Я никогда не был ложным и хрустящим!
В глазах Буруса Росса,
Я возьму душу Сыну Божьему, Христос,
Тело моей родины плачет из моей,
И сердце все еще взрывает кисте.
