Цэпеліны ў небе,
Неба ў цэпелінах.
Яны плывуць між аблокаў
Пагрозьліва і павольна.
Гэтак сама павольна
Цягнуцца іхнія цені,
Зазіраючы проста ў вокны,
Аблізваючы пабудовы.
Пілёты маўклівых машынаў
Сядзяць у жалезных кабінах,
Цесных ды няўтульных,
Болей падобных на карцэр.
Фосфар прыборных дошак
Блішчыць у зялёным паўзмроку.
Паветра пахне іржою
Ды гарэлай плястмасай.
Пілёты сядзяць нерухома.
На іхных чорных камбэзах
Срэбрам блішчаць адзнакі
Невядомае краіны.
Іхнія твары пакрытыя
Тонкім празрыстым лёдам.
Дужкі ад мікрафонаў
Крывяцца, быццам усьмешкі.
Зашклянелыя вочы позіркам
Роўным ды неадрыўным
Глядзяць на зорку Вэнэру,
Якая ўзышла над зямлёй.
Zeppeline в небе,
Небо на Zeppeline.
Они плавают между облаками
Угрожающий и медленно.
Так очень медленно
Растянуть их тени,
Глядя только в окне,
Облизывая строительство.
Тикеры тихий машины
Сидя в железных стендах,
Близко и неудобно,
Больше похоже на кофел.
Phosphorus Dishboards.
Блестит в зеленом неполноце.
Воздушные запахи ржавчины
Да горящий Плистамазай.
Остатки сидят.
На их черных шабиках
Серебряная швовная марки
Неизвестные страны.
Их лица покрыты
Тонкий прозрачный лед.
Скобки из микрофонов
Кривая, если смайлик.
Утечка глаза взгляд
Равный да неразделимо
Посмотрите на звезды Венеры,
Кто поднялся на землю.
