Փակիր աչքերդ
Պատահում է և ... շատ հաճախ,
Մարդ մտովին կրակում է ինքն իր վրա՝
Հստակ ջրի կամ հայելու,
Ինչ–որ մեկի աչքերի մեջ արտացոլված իր պատկերին,
Եվ տեղն ու տեղն սպանվում է։
Բայց մնում է նրա երկրորդ օրինակը՝
Ինքն է մնում – մնում ենք մենք։
Եվ ինքներս առանց ողբի մեզ թաղելով՝
Սկսում ենք ապրել նորից
Նախ՝ բուսական–կենդանական,
Իսկ բյուրավոր դարեր հետո՝
Նաև մարդու կյանքով ծանր ու դժվարին։
Եվ տևում է այս ամենը
Անծայրածիր մի պահ գուցե,
Գուցե շաբաթ մի անսահման
Կամ թերևս մի կարճ տարի...
Տե՜ր իմ աստված, դու լա՛վ գիտես,
Թե ես քանի՜–քանի՜ անգամ
Այս սրախիճ տատասկապատ ճանապարհը
Կրկընել եմ ոտաբոբիկ։
Եվ հոգնել եմ,
Շա՜տ եմ հոգնել
Թե՛ ինքս ինձ սպանելուց,
Թե՛, առավել, վերապրելուց...
Եվ կարիք կա՞,
Որ ես նորից նո&
Закрой глаза
Случается и ... очень часто,
Человек стреляет в себя,
Чистая вода или зеркало,
К его образу, отраженным в чьих-то глазах,
И место и место убиты.
Но его второй пример остается:
Осталось - мы остаемся.
И, похоронив нас без траура,
Мы начинаем жить снова
Во-первых, растительное животное,
И после забавных веков,
Он также трудно жизни.
И это берет все это
Бесконечный на мгновение возможно,
Может быть, неделя необитаемых
Или, возможно, короткий год ...
Господь Боже мой, ты хорошо знаешь,
Сколько раз я
Эта колба - рассеянная дорога
Я повторил босиком.
И я устал,
Я устал!
Или от убийства себя,
Будь больше, выживает ...
И есть необходимость,
Что я снова ноу &
