Аксамітны летні вечар ахінуў зямлю
Я азёрную сінечу вуснамі лаўлю.
Моўчкі слухаю ў росах песню салаўя.
Над маім лунае лёсам Беларусь мая.
А над лесам, над сусветам выпрастаў крыло
Залацісты човен ветах, зорнае вясло.
Стан дзявочы Белай вежы, подых ручая,
Я адной табе належу, Беларусь мая!
Там, дзе гойдае вятрыска залаты мурог,
Паўставалі камяніскі ля тваіх дарог.
Чырванее ранні золак, рэха ў гаях,
А ў грудзях тваіх асколак, Беларусь мая.
Мне краёў чужых ня трэба, як не варажы,
Не хачу чужога хлеба, радасцяў чужых,
Бо чужына сэрца джаліць, цісне, як змяя,
Бо гукае з дальніх даляў Беларусь мая.
Aksamіtny letnі vechar ahіnuў zyamlyu
I azёrnuyu sіnechu vusnamі laўlyu .
Moўchkі sluhay ¢ rosah song salaўya .
Moon over maіm lёsam Belarus of May.
And over the forest , over susvetam vyprastaў wing
Zalatsіsty choven vetah , zornae vyaslo .
Stan dzyavochy Belay vezhy , podyh ruchaya ,
I adnoy tabe nalezhu , Belarus of May!
There jo goydae vyatryska Zalata Murogov ,
Paўstavalі kamyanіskі To tvaіh daroga .
Chyrvanee rannі Zolak , reha ¢ gayah ,
A ¢ grudzyah tvaіh askolak , Belarus in May .
I kraёў chuzhyh nya treba yak not varazhy ,
Not hachu chuzhoga bread radastsyaў another's ,
Bo chuzhyna dzhalіts of the Heart , tsіsne yak zmyaya ,
Bo Hooke s dalnіh dalyaў Belarus of May.
