Ад прадзедаў спакон вякоў нам засталася спадчына;
Памiж сваiх i чужакоў яна нам ласкай матчынай.
Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны
I лесу шэлест верасны, i ў полi дуб апалены.
Аб ёй мне будзiць успамiн на лiпе бусел клёкатам
I той стары амшалы тын, што лёг ля вёсак покатам.
Аб ёй мне баюць казкi-сны, вясеннiя праталiны
I шэлест лесу верасны, i ў полi дуб апалены.
I тое нуднае ягнят бляянне-зоў на пасьбiшчы,
I крык варонiных грамад на могiлкавым кладбiшчы.
Жыве з ёй дум маiх сям'я
I снiць з ёй сны нязводныя...
Завецца ж спадчына мая ўсяго старонкай роднаю.
From time immemorial our ancestors left us a heritage;
Between its i strangers she caress us parent.
About it told me stories, dreams, spring prataliny
I rustle of the forest in September, i in the scorched oak.
About her I wake memories at lipe stork klёkotom
I that old mossy fence that lay side by side near the villages.
About it told me stories, dreams, spring prataliny
I rustle of the forest in September, i in the scorched oak.
I then tedious bleating lambs-call on pasbishchy,
I cry Voronin communities mogilkavym kladbishchy.
She lives with her thoughts of my family
I dreaming her dreams relentlessly ...
It is called the legacy of my entire family page.
