Як ты безь мяне там, як я безь цябе тут.
Пачуцьцём чалавека цягне сэрца ў родны кут.
Як быццам жартую
А ў сабе мацней крычу
“Я цябе ўратую!”
Толькі як ня ведаю
Ластаўка ў небе лунала праўду казала
Аб тым, дзе жывеш ты зараз.
Я не спрачалась, ў вочы твае закахалась,
На неба глядзеўшы часам.
Ўголас трымаю, гонар.
Гэта мая прастора,
Гэта мая краіна-
Край любы, край адзіны.
Лепшае побач чую,
Крылы свае ратую.
Хутка ўсё добра будзе,
Мілыя, вольныя людзі!
Дзе яно, сэрца Радзімы?
Ў лесе, ці ў хаце,
Ці паміж муроў цагліных?
Кволаю птушкаю ў небе
Водарам ніў, ці коласам
Ў чэрствай глебе...
Ўголас трымаю, гонар.
Гэта мая прастора,
Гэта мая краіна-
Край любы, край адзіны.
Лепшае побач чую,
Крылы свае ратую.
Хутка ўсё добра будзе,
Мілыя, вольныя людзі!
How are you without me there, how am I without you here.
The feeling of a person pulls the heart to the native corner.
As if joking
And I shout louder at myself
"I'll save you!"
Just like I don't know
The swallow in the sky hovering the truth spoke
About where you live now.
I did not argue, I fell in love with your eyes,
Looking at the sky sometimes.
I hold it out loud, honor.
This is my space,
This is my country-
The edge is any, the edge is the only one.
The best nearby I hear
I save my wings.
Soon all will be well,
Cute, free people!
Where is it, the heart of the Motherland?
In the woods, or in the house,
Or between brick walls?
A frail bird in the sky
The aroma of cornfields, or ears of corn
In hard soil ...
I hold it out loud, honor.
This is my space,
This is my country-
The edge is any, the edge is the only one.
The best near hear
I save my wings.
Soon all will be well,
Cute, free people!
