Әнкәй безне Сөннән алып кайткан,
Сөн суында юган иң элек.
Бишек җырын җырлап төннәр буе,
Без үскәнне көткән тилмереп.
Без биш бала үстек — бер йодырык —
Тик үсмәдек иркә кочакта.
Без әнкәйнең биш шатлыгы идек,
Биш кайгысы булдык кайчакта.
Без үскәндә күпме борчылулар
Күргән әнкәй гомер эчендә.
Онытмабыз, әнкәй, мәңге сине,
Рәхмәт яусын барысы өчен дә.
Хәзер инде җиткән балалар без,
Кунак кына әнкәй янында.
Әниләрнең олы йөрәгенә
Изгелекнең сыйган барсы да.
Санап кына бетерерлек түгел
Әнкәйләрдән күргән игелек.
Әнкәй безне Сөннән алып кайткан,
Сөн суында юган иң элек.
Ankai brought us back from Sun,
The first to wash in sun water.
All night long singing the lullaby,
Without waiting for us to grow up.
We raised five children - one of them -
We just didn’t grow up in a male embrace.
We were five joys,
Sometimes we have five sorrows.
How many worries as we grow
In the life I have seen.
Let's not forget, baby, forever,
Thank you for everything.
Now that we are children,
The guest is just next door.
To the great heart of mothers
All that sanctifies.
Not just counting
The kindness I saw from the uncles.
Ankai brought us back from Sun,
The first to wash in sun water.
