Текст песни Роза Алкожа жане Абдижаппар Маликов - Алатау.Алтай.Атырау

Армысың, аты әйгілі Қарағандым!
Жылуым, қара алтыным, қара наным.
Кімдердің пальмасынан артық маған,
Бозарған көде, жусан, қарағаның
Ұшқышым құсыңды бұр, Шығысыма,
Алтайдай сәлем берем туысыма.
Сірә да, Клондайк, Аляскалар,
Алтайдың толар ма екен уысына?!
Даласы Ойхой Абай, «Абайлаған»,
Абай деп ,Семей десе қарайды адам.
Талай жылдар өтсе де, талай заман
Қазақта қалам тартар ақын туса,
Абайдың аруағына қарайлаған.
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Тастарын жиған жүктей текшелеген.
Бурабай Оқжетпесті өкшелеген,
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Армысың, Атырауым, бозаң далам!
Жайықтан менен Каспий көз алмағам,
сонау бір ұмыттың ба кездеріңді?
Құмыңды Құлан жортса, кезе алмаған.
Оралым - Ордам менің таныс маған,
Бораның Махамбет боп дауыстаған.
Исатай ақ семсерін, Құрман бабам,
Ұрпаққа домбырасын табыстаған.
Ойылы ма, бұл маңның Ырғызы ма,
Бәрі-дағы бергісіз қырмызыға.
Бас имей бір пенде де өте алмайды
Ақтөбе сансыз сәлем ұл-қызыңа!
Жап-жалпақ жауырыны, жатыр дала,
Алапат батыр-дала, ақын-дала,
Ақмола мен Қостанай арасында,
Дән өскен татырға да, тақырға да.
Құлаған аралына Дария-Сыр,
қазақтың Дария-Сыр - қариясы.
Күріштің Сырдың бойы қоймасы ма,
Немесе Қоймасы мен дән ұясы,
Кентауым, Қазығұртым, Қаратауым,
Әйгілі әулиеата - ақ отауың,
Жіберіп Тойға шашу, торқа жауып,
Әлдилеп жатыр бәрі Алатауын.
Басынан Қаратаудың көш келмейді,
Қаратау енді ешкімге дес бермейді,
Мөлтілдеп қара көзден жас келмейді,
Қара көз қарындасым сескенбейді.
Жатады жайнап, түлегі,Жамбылым да,
Ешкімнің жаншылмайды хандығында.
Қайғырмас енді қазақ «Елім-айлап»,
Жерлеген әлдеқашан зарды құмға.

Сардала дала дала сағым ұшқан,
Аумайды-ау, түпсіз терең сағыныштан.
О шеті мен бұ шетін айыра алмай,
Құстар да бағытынан жаңылысқан.
Жарты адым жатқа қимай, сүйем жерді,
Түйеге талай көштер тиелген-ді,
Болмайды миың жетіп, мұнша жерді,
Ата-қазақ қалайша иемденді?!
Білемін, ақын жортқан бұл өлкені,
Мәңгілік мекендеген жыр-ертегі.
Қарттары өлеңменен намаз оқып,
Жастары жыр жастанып күнелтеді.
Армысың, ардақ-мекен, асыл-мекен!
Айрықша топырағың, тасың бөтен,
Бабалар бақыт іздеп кезуші еді.
Білмепті, бақыттары қасында екен

Ваша армия, знаменитая Караганда!
Мое тепло, мое черное золото, мой черный хлеб.
Чья ладонь мне лучше,
Бледная полынь, полынь, тмин
Поверни свою птицу, мой пилот, на восток,
Привет двоюродному брату как Алтай.
Скорее всего, Клондайк, Аляска,
Алтай будет сыт ?!
Степной Ойхой Абай «Осторожный»,
Абая называют Семипалатинском.
Прошло много лет, но много раз
Поэт родился в казахском,
Он посмотрел на призрак Абая.
Ой, потрясающе!
Вы Кокше ?!
Камни были сложены в кучу.
Боровое изолированное Окжетпес,
Ой, потрясающе!
Вы Кокше ?!
Твоя армия, Атырау, моя степь!
Я не мог видеть Каспийское море с Урала,
ты когда-нибудь забывал
Когда Кулан бежал по песку, он не мог.
Возвращение - Ордам мне знаком,
Бора звучал как Махамбет.
Исатайский белый меч, Курман бабам,
Он передал свою домбру поколению.
Это резной Иргыз окрестностей,
Всем неотразимой календулы.
Никто не может пройти без головы
Актобе, привет вашим бесчисленным сыновьям и дочерям!
Плоские плечи, матка,
Алапат батыр-дала, акын-дала,
Между Акмолой и Костанай,
И для татар, и для татар.
Дарья-Сыр на упавшем острове,
Казах Дария-Сыр - старик.
Есть ли склад риса вдоль сыра,
Или склад и хлебное гнездо,
Кентау, Казыгурт, Каратау,
Знаменитый святой - семья белая,
Отправь на свадьбу, накрой сетку,
Все налаживается в Алатау.
Каратау не идет вперед с самого начала,
Каратау уже никому не хватает,
В темных глазах слез нет,
Моя черноглазая сестра не боится.
Выпускник г. Жамбыл,
В королевстве никого не раздавили.
Не грусти сейчас казахский «Елим-айлап»,
Давным-давно похоронен в песке.

Сардалинская степь полна молока,
Увы, из глубокой ностальгии.
Невозможно отличить ту грань от той,
Заблудились и птицы.
Люблю землю, полшага не помню,
Многие верблюды были загружены верблюдами.
Невозможно добраться до стольких мест,
Откуда у казахских родителей ?!
Я знаю, что это земля, где бродил поэт,
Сказка о вечной жизни.
Старики песнями молились,
Молодые люди поют и танцуют.
Ваша армия, ваша честь, ваша честь!
Ваша особая почва, ваш камень чужой,
Предки путешествовали в поисках счастья.
Он не знал, его счастье было рядом