Текст песни Роза Алкожа - Алатау.Алтай.Атырау

Армысың, аты әйгілі Қарағандым!
Жылуым, қара алтыным, қара наным.
Кімдердің пальмасынан артық маған,
Бозарған көде, жусан, қарағаның
Ұшқышым құсыңды бұр, Шығысыма,
Алтайдай сәлем берем туысыма.
Сірә да, Клондайк, Аляскалар,
Алтайдың толар ма екен уысына?!
Даласы Ойхой Абай, «Абайлаған»,
Абай деп ,Семей десе қарайды адам.
Талай жылдар өтсе де, талай заман
Қазақта қалам тартар ақын туса,
Абайдың аруағына қарайлаған.
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Тастарын жиған жүктей текшелеген.
Бурабай Оқжетпесті өкшелеген,
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Армысың, Атырауым, бозаң далам!
Жайықтан менен Каспий көз алмағам,
сонау бір ұмыттың ба кездеріңді?
Құмыңды Құлан жортса, кезе алмаған.
Оралым - Ордам менің таныс маған,
Бораның Махамбет боп дауыстаған.
Исатай ақ семсерін, Құрман бабам,
Ұрпаққа домбырасын табыстаған.
Ойылы ма, бұл маңның Ырғызы ма,
Бәрі-дағы бергісіз қырмызыға.
Бас имей бір пенде де өте алмайды
Ақтөбе сансыз сәлем ұл-қызыңа!
Жап-жалпақ жауырыны, жатыр дала,
Алапат батыр-дала, ақын-дала,
Ақмола мен Қостанай арасында,
Дән өскен татырға да, тақырға да.
Құлаған аралына Дария-Сыр,
қазақтың Дария-Сыр - қариясы.
Күріштің Сырдың бойы қоймасы ма,
Немесе Қоймасы мен дән ұясы,
Кентауым, Қазығұртым, Қаратауым,
Әйгілі әулиеата - ақ отауың,
Жіберіп Тойға шашу, торқа жауып,
Әлдилеп жатыр бәрі Алатауын.
Басынан Қаратаудың көш келмейді,
Қаратау енді ешкімге дес бермейді,
Мөлтілдеп қара көзден жас келмейді,
Қара көз қарындасым сескенбейді.
Жатады жайнап, түлегі,Жамбылым да,
Ешкімнің жаншылмайды хандығында.
Қайғырмас енді қазақ «Елім-айлап»,
Жерлеген әлдеқашан зарды құмға.

Сардала дала дала сағым ұшқан,
Аумайды-ау, түпсіз терең сағыныштан.
О шеті мен бұ шетін айыра алмай,
Құстар да бағытынан жаңылысқан.
Жарты адым жатқа қимай, сүйем жерді,
Түйеге талай көштер тиелген-ді,
Болмайды миың жетіп, мұнша жерді,
Ата-қазақ қалайша иемденді?!
Білемін, ақын жортқан бұл өлкені,
Мәңгілік мекендеген жыр-ертегі.
Қарттары өлеңменен намаз оқып,
Жастары жыр жастанып күнелтеді.
Армысың, ардақ-мекен, асыл-мекен!
Айрықша топырағың, тасың бөтен,
Бабалар бақыт іздеп кезуші еді.
Білмепті, бақыттары қасында екен

Ваша мечта - это имя!
Тепло, черное золото, черный пояс.
Чья ладонь кого мне,
Мешковатый, полынь, чтобы посмотреть
Мой пилот идет к моей птице, на восток,
Мой брат приветствует Алтай.
Видимо, Клондай, Аляска,
Что такое Алтай в руку?!
Степье Otuhoi Abai, "осторожный",
Абай смотрит на Семипалатинск.
Хотя много лет прошло, много раз
Если рождены казахи,
Он посмотрел на призрак Абая.
О, замечательно!
Что у вас сама по себе говорит синий
Скачанные загрузки по их камням.
Люди, которые стали боровым,
О, замечательно!
Что у вас сама по себе говорит синий
Ваш Армен, Атырау, Бозана!
От жирных мне, чтобы получить каспийский глаз,
Назад, чтобы забыть тебя?
Не взял на себя долю в песке.
Я возвращаюсь - ordam мой знакомый для меня,
Махамбет Бора громко.
Исатайский белый меч, Курман Бабам,
Дал Домбра для поколения.
Будь то фатал, будь то OUG
Ко всем, что не расстраивается.
Главный IMY не может пройти один
Актобе бесчисленный Привет для мальчика - дочь!
И плоский, степь,
Алеаат Батыр-Степп, поэт-степь,
Между Акмолой и Костанаем,
Оба татыр, которые выросли зерно и на вершину.
Дарья - искренне на упавший остров,
Казахи казахов являются пожилыми.
Является ли рис на заднем складе,
Или сокет склада и зерна,
Кентау, Казыгурт, Каратаумим,
Знаменитая Auliade - белый брак,
Умение свадьба, покрывая клетку,
Алатау - это все, что все это все.
С самого начала Каратау является лидером,
Каратау сейчас никому никому не дает,
Прозрачный не приходит из черного источника,
Черный глаз не преуспевает.
И выпускник, выпускник, а также остальные,
Никто не сокрушает в ханате.
Теперь казахский «пропустить»,
Похоронен в песке.

Сардала Степь полета,
Август, от бездонной глубокой мисс.
О раньше и не отделить этот край,
Птицы также ошибаются.
Пол шага, любовь земли,
Верблюд был загружен улицами Талала,
У вас не будет мозга и приземлиться в воду,
Как родители выиграли?!
Я знаю, это была смерть поэта,
Сказка о песне застряла в вечности.
Пожилые люди молятся от стихотворения,
Молодые люди рождаются с песней.
Ваша мечта, Ардак, драгоценный дом!
Ваша занятая почва, камень странно,
Предки, казалось, искали счастье.
Это до счастливее