Төнбоеклар төнлә судан калкып чыккан,
Сандугачлар моңын әллә тыңларга.
Ямансулап тагын күл буена төшәм,
Кайдан гына сине эзләп табарга?
Сине эзләп, эзләп кичен кояш бата,
Сине эзләп,эзләп моңсу таң ата.
Сандугачлар моңы,җанга дәва биреп,
Син кайтырсың диеп, мине юата.
Ай нурлары төнлә, күл өстенә төшеп,
Безнең сөюләргә яңа юл салган.
Минем кебек айда Зөһрә кыз да ялгыз,
Аның да бит китеп яры югалган.
Җәй уртасы узды, көннәр кыска инде,
Сандугачлар моңы тәмам бетә бит.
Сабырлыгым җитми, моңсыз ничек түзим?
Салкыннардан куркып кошлар китә бит.
Ночные ночные ночные
Бутерброды, чтобы слушать стон.
Я снова упал вдоль озера у Ingername,
Где вы можете вас найти?
Ищу тебя, солнце сидела вечером,
В поисках вас, грустный рассвет.
Бутерброды - стон песка, обрабатывая душу,
Мне утешает, что вы вернулись.
Лунный свет вниз ночью и вниз по озеру и
Новые линии были помещены в нашу любовь.
На луне также есть девушка, как я, одна,
Он также потерян берегом.
Середина лета пошла, и дни уже короткие,
Бутерброды закончены.
У меня недостаточно терпения, как я тебя терпеть?
После страха перед холодом птицы уходят.
