Мостафа Ногман сүзләре
Ал нурларга төренеп, кояш байый,
Узган юллар килә күңелгә.
Җиңүләрне яулап алган көннәр
Онытылмаслар гомер-гомергә.
Зәңгәр томаннарга күмелеп калды
Без походлар кичкән ул чаклар.
Күптән сүнде Дунай буйларында
Без кабызган очкын учаклар.
Югалтулар алып килде сугыш,
Күпме дуслар кайтмый калдылар.
Шул дусларның йокыларын саклап,
Ак каеннар моңсу шаулыйлар.
Таралыштык илнең кырларына, —
Очрашырбыз микән без тагын?
Сагынам сезне — җиңү юлларыннан
Бергә үткән, солдат дусларым!
Замечания Мустафы Ногмана
И солнце светит,
На ум приходят прошлые пути.
Дни победы
Незабываемый навсегда.
Похоронен в синем тумане
Тогда мы пошли в поход.
Давно вымерли вдоль Дуная
Искры, которые мы зажгли.
Война принесла потери,
Сколько друзей не вернулись.
Удерживая тех друзей спящими,
Уныло ревет белые березы.
Распространяемся на поля страны, -
Мы встретимся снова?
Я скучаю по тебе - с путей к победе
Прошли вместе, солдатские друзья!
