Текст песни САЦИАЛ ПАХЫТКАЛИ - ЖУРГЕН АДАМ ОЛЕДИ ГОЙ

Жүрген адам өледі ғой,
Өліп көрге кіреді ғой,
Амалы жоқ, көнеді ғой,
Күнін сонда көреді ғой.

Жақындары жылайды ғой,
Екпетінен құлайды ғой,
Қош, қош бол деп зарлайды ғой,
Ызалары қайнайды ғой.

Халық естіп келеді ғой,
Ақшаларын береді ғой,
Ақылдарын айтады ғой,
Ауыр ойға батады ғой.

Өлген адам жатады ғой,
Көр азабын тартады тғой,
Басын құмға малады ғой,
Жылап, айқай салады ғой.

О күндері озады ғой,
Шаңырағы тозады ғой,
Дүниесі қалады ғой,
Ұл-қыздары алады ғой.

Домбырасы тынады ғой,
Орындығы сынады ғой,
Аты ерсіз жүреді ғой,
Иті босқа үреді ғой.

Күнде ешкім бармайды ғой,
Еске жие алмайды ғой,
Өмірлерін тойлайды ғой,
Өз жайларын ойлайды ғой.

Бәріміз де сөйтеміз ғой,
Соның жолын өтеміз ғой,
Сол жағдайға жетеміз ғой,
Ойнап-күліп кетеміз ғой.

Человек, который идет, умрет,
Он умрет,
Нет никакого способа, это старое,
Это день, чтобы увидеть день.

Близкие плачут,
Хорошо падает с растения,
Добро пожаловать и получить прощание,
Ваши владельцы кипятят.

Люди слышат,
Дает деньги,
Хорошо говорит умы,
Он сталкивается в сложной идее.

Он мертвый человек,
Привлекает боль от забивания,
Голова состоит из песка,
Он плачет и кричит.

Озес Оз,
Крыша носит,
Мир остается,
Он и дочери получат.

Домбра выпущена,
Сиденье сломалось,
Имя идет с мужчиной,
Собака лаяла.

Никто не идет каждый день,
Не могу вспомнить,
Он празднует свою жизнь,
Он думает о своих собственных удобствах.

Мы все, просто,
Мы пройдем путь,
Мы достигнем этого,
Мы играем и улыбаемся.