Адамды сұм ажал күте ме екен,
Менімен жүрші деп түрте ме екен,
Неге адам, неге адам өйтед екен,
Неге ерте өмірден кетед екен?
Тағдырдың жұмысы солай ма екен,
Біздерді әдейі сынай ма екен,
Біздерді әдейі қинай ма екен,
Ал, соған әр адам шыдай ма екен?
Түсімде мәз болып келесің ғой,
Жаным деп бетімнен сүйесің ғой,
Үңіліп жүзіме қарайсың ғой,
Жақсы ма халің деп сұрайсың ғой.
Қайырмасы:
Еңіреп сенімен қоштасқанда,
Сенделіп, ақылдан адасқанда,
Болды ғой аспаннан бұлт төнгендей,
Болды ғой жоқ болып күн сөнгендей.
Болды ғой қара жер айналғандай,
Болды ғой ауыр құм жиналғандай,
Болды ғой қызыл өрт жалмағандай,
Ештеңе маңайда қалмағандай.
Будет ли человек ждать человека, ожидающего ужаса,
Будет ли он набрать меня как прохожим,
Почему человек, почему человек за пределами,
Почему он ушел рано?
Это то, что работа судьбы настолько,
Вы намеренно критикуете нас,
Мы намеренно пытаем,
Все будут стоять?
Вы счастливы во сне,
Ты любишь мое лицо,
Ты смотришь на мое лицо,
Вы просите вас быть хорошим человеком.
Виды:
Когда я тянул с тобой,
Когда запутался и потерял разум,
Было как облако с небес,
Это было так, как будто день вне времени.
Как будто он повернулся к темной земле,
Как будто был тяжелый песок,
Был как красный пожар побежал,
Ничего не осталось рядом.
