Хiба на вечар той можна забыцца?
…Сонца за борам жар-птушкай садзiцца,
Штосьцi спявае пяшчотнае бор,
Пахне чабор, пахне чабор…
Лёгкiя крокi на вузкай сцяжынцы.
Дзеўчына ў белай iскрыстай хусцiнцы,
Быццам абсыпана промнымi зор.
Пахне чабор, пахне чабор…
Выйсцi б насустрач, стаць i прызнацца.
Вось яно – блiзкае, яснае шчасце,
Клiкнуць хацелася – голас замёр.
Пахне чабор, пахне чабор…
Год адзiнаццаць, а можы дванаццаць
Сэрцабалiць, што не здолеў спаткацца,
Сэрца нязменна хвалюе дакор.
Пахне чабор, пахне чабор…
Час той схаваўся за дальняй гарою,
Здасца хвiлiнай – яна преда мною…
Выйду. Гукаю. Маўклiвы прастор.
Пахне чабор, пахне чабор…
Is it possible to forget that evening?
… The sun sets behind the forest like a fire-bird,
Something sings a gentle pine,
Smells like thyme, smells like thyme…
Easy steps on a narrow path.
The girl in the white sparkling handkerchief,
As if strewn with rays of stars.
Smells like thyme, smells like thyme…
To meet, stand and confess.
Here it is - close, clear happiness,
I wanted to call - my voice stopped.
Smells like thyme, smells like thyme…
Year eleven, maybe twelve
Heartbroken that he failed to meet,
The heart invariably excites reproach.
Smells like thyme, smells like thyme…
That time hid behind a distant mountain,
It will seem like a minute - she is in front of me…
I'll go out. I'm shouting. Silent space.
Smells like thyme, smells like thyme…
