Առաքել, Մուշեղ լեռներից իջան,
Ավերակ ջաղաց հոգի ջան, դարձան օդևան:
Դե՛, զարկեք տղերք, դե՛, զարկեք քաջ-քաջ,
Դե՛, զարկեք-զարկեք, նշան ի առաջ,
Տիրոջ սուրբ կամքով հոգի ջան,
Մենք կերթանք առաջ:
Առաքել ձայնեց «Մուշեղ իմ եղբայր.
Դուն հանգիստ կացիր հոգի ջան, ես կգտնեմ ճար»:
Առաքել, Մուշեղ, Սերոբ Խլացին,
Երեք կտրիճներ, հոգի ջան, նահատակվեցին:
Երկինք թող շնորհե նրանց վառ պսակ,
Մենք էլ միշտ հիշենք հոգի ջան նրանց հիշատակ
Аракел спустился с гор Мушег,
Разрушенная душа, дорогая, обратилась в воздух.
Ну бей парней, ну бей храбрых,
Ну стучите, стучите, впишите вперед,
Дорогая душа святой волей Господа,
Будем двигаться вперед.
Аракел крикнул: «Мой брат Мушег.
«Успокойся, дорогая душа, я найду способ».
Аракел, Мушег, Сероб Хлаци,
Три смельчака, дорогие души, приняли мученическую смерть.
Пусть небо им яркую корону подарит,
Пусть мы всегда будем помнить их нежно
