Икебез икегә, икегә бүленгән,
Калганбыз язмышның ике ярында.
Исеңә төшермен, ничекләр тузәрсең,
Шул кадәр өзелеп сагынган чакта!
Син калган якларда — күкләрнең зәңгәре,
Таңнарнын нурлысы, дөнъяның яме.
Мин калган якларда — офыкның чикләре,
Бәхетле булырга гомер (нидер) җитмәде.
Шул килеш яшисең, яшисен җырымда,
Шул ук төс, шул ук буй, шул ук сын hаман.
Маңгаенда сырлар, чәчеңдә ак юллар.
hаман да өзелеп, өзлеп (сине) сагынам!
Син калган якларда — күкләрнең зәңгәре,
Таңнарнын нурлысы, дөнъяның яме.
Мин калган якларда — офыкның чикләре,
Бәхетле булырга гомер (нидер) җитмәде.
Кирәкми кавышу, кавышу көтәсе.
Син инде бик күптән кемдер иркәсе.
Берәүләр бәхетле, берәүләр бәхетсез,
Бу тәкдир (язмыш), нишлим соң, ни хәл итәсе.
Син калган якларда — күкләрнең зәңгәре,
Таңнарнын нурлысы, дөнъяның яме.
Мин калган якларда — офыкның чикләре,
Бәхетле булырга гомер (нидер) җитмәде.
Оба мы разделили на две части, два,
Остальная часть нашей судьбы на обоих берегах судьбы.
Я буду помнить, как вы собираетесь носить,
Даже когда я пропустил так много!
Вы синева небес,
Свет по утрам, день в день.
Я в остальных сторон - границы горизонта,
Жизнь не достаточно, чтобы быть счастливым.
Живи, ты живешь в моей песне,
Тот же цвет, то же самое то же самое, тот же сын.
Брынза в лоб, белые линии в волосах.
Я до сих пор скучаю (вы) разбить и выйти.
Вы синева небес,
Свет по утрам, день в день.
Я в остальных сторон - границы горизонта,
Жизнь не достаточно, чтобы быть счастливым.
Нет необходимости, чтобы сцепиться, ожидая вязки.
Вы уже очень давно кто-то бесплатно.
Некоторые люди счастливы, несчастный,
Это Заключенный (судьба), что вы чувствуете по этому поводу.
Вы синева небес,
Свет по утрам, день в день.
Я в остальных сторон - границы горизонта,
Жизнь не достаточно, чтобы быть счастливым.
