Руіны стогнуць і плачуць пад чышчаным ботам.
Цені снуюць пад вокнамі, ломяцца ў дзьверы.
Дарослыя шэрыя вочы, залітыя потам
Нават у тое, што бачуць, ня хочуць верыць
Запалкі рукамі ламаюць у лютай сцюжы.
Толькі ты выйшаў - за спінай замкнулася брама.
Пад шэрай спадніцай снегу хаваецца дужы.
Пад час таго, як сабе ў сне ўсміхаецца слабы.
Бо мы ўжо тысячы год не жывем у згодзе.
Біцца на смерць кожны трэці гатовы.
Памыляцца штодзень - у чалавечай прыродзе.
Штодзень дараваць - у прыродзе Бога.
Руины стонал и плачут под уборкой бота.
Тени нажаты под окнами, сверкали в дверь.
Взрослые серые глаза покрыты потом
Даже в том, что он видел, не хочу верить
Соответствует разрыву оружия в жестких сокращениях.
Только ты вышел - за задней частью ворот.
Под серой юбкой снег сокрывает сильный.
Пока себя во сне, улыбаясь слабым.
В конце концов, у нас нет тысяч лет в согласии.
Бороться за смерть каждой третьей готов.
Неправильно ежедневно - в человеческой природе.
Каждый день прощать - в природе Бога.
