Пагарджалі словамі - гэта я.
Ды кідалі палкі ў неба - гэта я.
Але болей ня трэба.
Болей ня трэба.
Мёртвых словаў новы голас – гэта я.
У сутарэннях рэшткі неба – гэта я.
Страшна падаць, страшна плакаць – гэта я.
Белы колер чорных знакаў – гэта я.
Але болей ня трэба.
Болей ня трэба, болей ня трэба.
Болей ня трэба.
Болей ня трэба, болей ня трэба.
Зло назначыць цану целу – гэта я.
Птушкі плачуць толькі дома – гэта я.
Недарэчна падпалілі – гэта я.
Птушкі з’елі свае песні – гэта я.
Праўда, праўда знае песню – гэта я.
Поле,поле знае волю- гэта я.
Пазнаём мяне з сабою – гэта я.
Ці не страшна табе грэцца? Гэта я, я.
Прыпеў:
Але болей ня трэба.
Болей ня трэба, болей ня трэба.
Болей ня трэба.
Болей ня трэба, болей ня трэба.
They despised the words - it's me.
Yes, throwing sticks into the sky is me.
But no more.
No more.
The dead words are the new voice - it's me.
In the basements, the remnants of the sky are me.
It's terrible to fall, it's terrible to cry - it's me.
The white color of the black signs is me.
But no more.
No more, no more.
No more.
No more, no more.
Evil to set the price of the body is me.
Birds only cry at home - that's me.
Inconsistently set on fire - it's me.
The birds ate their songs - it's me.
True, the truth knows the song - it's me.
Field, the field knows the will - it's me.
Introducing me to myself is me.
Aren't you scared to bask? It's me, me.
Chorus:
But no more.
No more, no more.
No more.
No more, no more.
