Дзесьці наперадзе, чакае верасень
Асенні светлы сум душы.
Жывем, мінаюць дні, адны ці не адны,
А мне б дажыць да новае вясны.
Дваццаты запар раз жыву ў сакавіку
Зноў заквітнее ўсё, пагоніць прэч смугу
І хмары, што плылі на працягу зімы
А мне б дажыць да новае вясны.
Гляджу на небасхіл – ні зорак, ні душы
Я ўсё жыццё сваё ня бачу сны
Міне гадзіна, дзве, зноў мару у начы:
Як мне дажыць да новае вясны.
І думкі ў галаве, і цені на сцяне
Зліліся у пустэчы ў месячным святле
Ліхтар за ліхтаром, вандруюць мае сны
А мне б дажыць да новае вясны.
Где-то впереди в ожидании сентября
Осень - легкая печаль души.
Мы живем, дни проходят, одни или не одни,
И я бы дожил до новой весны.
Я живу двадцатый раз подряд в марте
Все снова расцветет, прогоните переулок
И облака, которые плыли зимой
И я бы дожил до новой весны.
Я смотрю на небо - ни звезд, ни душ
Я не мечтала всю свою жизнь
Прошел час-другой, опять сон в ночи:
Как мне дожить до новой весны.
И мысли в голове, и тени на стене
Слился в пустоту в лунном свете
Фонарь за фонарем, мои мечты путешествуют
И я бы дожил до новой весны.
