Адчыняюцца вокны на высокіх паверхах,
Вылятаюць паэты да таго, хто там зверху
І ня спыніш ты іх, і ня зробіш нічога
Гэта звыклая рэч – шлях паэтаў да Бога.
Гэты край безнадзейны асвятлялі і грэлі
І праз рыфмы і рытмы на рэальнасьць глядзелі
Але ўсё як заўсёды і іх тут непрызналі
І яны ўжо далёка і яны ўжо ня з намі
Яны стваралі свой час, ляцелі стрэлы іх фраз
Проста ў душы, праз вочы
Яны і зараз лятуць іх можна ў сэрцы адчуць
Калі толькі захочаш
І паміж радкоў, чытаеш іхні лёс
Вечны сумны лёс – паэтаў
Нібы промнямі мы працятыя наскрозь, словам светлым
У начы ты запаліш адзінокую свечку
Два радкі прачытаеш і наблізіцца вечнасьць
І тады зразумееш таямніцы сакрэты
Гэтым полымям чыстым неспадзеўна сагрэтыя
Радасьць роспач надзея, падманутая вера
Усе пачуцьці радкамі на малюткай паперы
Ты адчуй свае сэрца, што паскорана б’ецца
У сумоў’і сугучным з паэтавым сэрцам
Яны разбураць твой сон, ты чуеш велічны звон
Бачыш цені паэтаў
Яны заўжды між людзей, яны ў віры падзей,
Ты памятай пра гэта
І паміж радкоў, чытаеш іхні лёс
Вечны сумны лёс – паэтаў
Нібы промнямі мы працятыя наскрозь, словам светлым.
Windows open on high floors,
Poets fly to the one above
And you will not stop them, and you will do nothing
This is a common thing - the path of poets to God.
This hopeless land was lit and warmed
And through rhymes and rhythms they looked at reality
But as always, they were not recognized here
And they are already far away and they are no longer with us
They created their time, flying shots of their phrases
Just in the shower, through the eyes
They are still flying and you can feel them in your heart
If you want
And between the lines, read their fate
Eternal sad fate - poets
As if by rays we are pierced through, by the word light
At night you light a lone candle
You will read two lines and eternity is approaching
And then you will understand the secrets of secrets
This pure flame is unexpectedly warmed
Joy despair hope, deceived faith
All feelings are strings on tiny paper
You can feel your heart beating fast
In a conversation in tune with the poet's heart
They destroy your dream, you hear the majestic bell
You see the shadows of poets
They are always between people, they are in the vortex of events,
You remember that
And between the lines, read their fate
Eternal sad fate - poets
As if by rays we are pierced through, by the word light.
