Менменшілдік артты да сана-күштен,
Екеуміз де кетістік “тамам іс” деп.
Махаббаттың жалынын жалғыз жұтып,
сен ренжіп жүрсің ғой маған іштен…
Екеуміз де ақылға бекінбедік,
таластық та “сенікі шетін” дедік.
Бүгін біздер мұңдымыз, жүрсек тағы
дымымыз да кетпеген секілденіп.
Құр өкпені қайтеміз. Жетер, күнім,
деймін іштей: “табысқай екі ел бүгін!”
Екеуміз де ұғындық, бірімізге
бірімізсіз өмір жоқ екендігін.
Елжірейсің, өкпенің бәрі біткен.
Құшағыңды отырмын сағынып мен,
Екеуміз де үнсізбіз… жақындасақ,
кететіндей өрт болып бал үміттер.
1967 ж
Высокосообразность выросла из сознания,
И я оставляю "Tammam Case".
Проглотить пламя любви в одиночку,
Вы расстроены я ...
И у меня нет ни близости ума,
Мы также считали «твоему».
Сегодня мы грустный, как мы ходим
Это не потеряно.
Давайте вернемся к легким. Значительный, мой день,
Я говорю, что я сказал: «Разделите две страны сегодня!»
Мы оба задуманы, один из нас
что нет жизни без одного.
Вы рады, все легкие закончили.
Я скучаю по твоим рукам, я,
Мы оба молча ... как мы приближаемся,
Меда ожидания уйти.
1967.
