Ба охир вакти умматхои Ахмад,
Ба умр андаке маъмири бехад.
Ба умр бисту сию чилу хамсин,
Кунанд маъмирхои хубу рангин.
Бисозан касрхо дар авчи рафъат,
Ба богу бустон айвону маснад.
Ту бо умри дарози чорсад сол,
Накарда козмо эй пири хушхол.
Табассум кард пир омад ба гуфтор,
Касам бар зоти он донои асрор.
Агар умрам чу умматхои Ахмад,
Буди ман кардаме дар сачда маснад.
Ба як сачда бикардам ман тамомаш,
Ба рузи хашр медодам саломаш.
Назебад кас ба ин дуруза фурсат,
Гузорад тоату созад иморат.
Sharif Kalonov
Towards the end of Ahmad's time,
A little bit of a lifespan.
Twenty-thirty-forty years of age,
Make good and colorful decorations.
Build fractions in the abyss,
There are porches and gardens in the garden.
You live to be four hundred years old.
Nakarda kozmo hey happy old man.
The smiling old man came to speak.
I swear by the One who knows the secrets.
If my life is like Ahmad's,
I have a sore throat.
I did it in one hair,
I greeted him on the Day of Judgment.
Nobody has a chance to do this for two days,
Let obedience build the building.
Sharif Kalonov
