Навогул цемра, змрок спрадвечны,
Ды ззяюць зоркі ў вышыні.
Мінуць стагодз,і і дарэчы,
Я не пачую цяплыні.
Усё жыццё я светла марыў:
Пабачыць сонца, знічак жах,
Але жыццё дарэмна страціў
На белых нівах ды млынах.
Прыпеў:
І крыж, што на душы маёй прашыты,
Ужо не грэе, бо цяпер,
Пакутай, сорамам прыбіты.
Ты мне не верыў ды нявер.
Жахлівы гад - пачвара змроку,
Ўздымаецца сярод планет.
Адзіным позіркам з'ядае
Праменні сонца, зорак свет.
Я марыў аб жыцці найлепшым,
Але мой сябар - змрочны гад,
Складаю сумныя я вершы
І сваёй долі вельмі рад.
Я страціў у цемры душы продкаў,
Загінуў сярод зорак я,
Але знайшоў нямала сродкаў
Пазнаць адвечны лад жыцця.
Там, дзе жывуць пачвары змроку,
Там, сярод зорак ды планет,
У невясомасці загіну
Так не пазнаўшы сонца свет.
Прыпеў
Обычно тьма, сумеречный возраст,
Да сияние звезд в высоту.
Пройти майодию, и кстати,
Я не услышу жару.
Вся жизнь я слегка мечтаю:
Увидеть солнце, ужас уничтожает
Но жизнь по своей природе потеряна
На белых болтах и мельницах.
Припев:
И пересечь это в моей жизни
Уже тепло, потому что сейчас,
Мука, стыд прибил.
Вы не верили да под ним.
На протяжении всего габа - монстра тьма,
Поднимается среди планет.
Единственный взгляд ест
Предоставление Солнца, Звезды Мира.
Я мечтал о жизни лучше всего,
Но мой друг - мрачный над головой,
Просто грустный я поэзия
И его доля очень довольна.
Я проиграл в темноте души предков,
Умер среди звезд я,
Но нашел много средств
Узнайте вечный образ жизни.
Где жить монстрами тьмы,
Там, среди звезд и планет,
В обеденном заболевании
Так что не выучите солнечный мир.
хор
