Ціха ў полі, ціха ў лесе,
А ні шэпне вецярок,
Толькі дзесь у паднябессі
Льецца звонкі галасок.
Як бы срэбраны званочак,
Роніць ўніз за трэлем трэль,
Аж заслухаўся гаёчак,
Не парушыцца і ель.
На усходзе бляск агністы
Літым золатам дрыжыць;
Слуп высокі, прамяністы
Роўным полымем гарыць.
Тонкіх хмарак валаконцы
Сталі хораша ў радок,
Як бы ўюць яны для сонца
З тых валоканцаў вянок.
Ціха ў полі, ціха ў лесе,
Чуць балбоча ручаёк,
А высока ў паднябессі
Льецца звонкі галасок.
Тихо в коробке, тихо в лесу,
И ни шепот ветер,
Только голубь в Падьябысце
Льется из звонка.
Как был бы серебряный колокол,
Порси вниз позади трелона трелона,
В гору слышал других,
Не беспокоить и не.
На востоке от блеска огонь
Чипсы Литвы;
Столб высокий, сияющий
Равный огню пламени.
Тонкими стеблями джинс
Сталь приятно к строке,
Как бы они пошли на солнце
С фестивалями венок.
Тихо в коробке, тихо в лесу,
Услышать меловые Ruccups,
Высоко в Падьябысце
Льется из звонка.
