Текст песни Aid - Kagiz gemiler

Həyat qəribədir, mən lap qəribəyəm
Həyat dərs, mən dərsdən qaçan tələbəyəm
Sən müəllimsən, mənə öyrətdin yalanı
Bu tilsim, bu hisslər saxladı zamanı
Bakı oldu oyuncaq şəhər, biz uşaq
Həyat karusel, əyləncə, tamaşa
Sən mənə öyrətdin səbəbsiz gülməyi
Mən sənə öyrətdim dəli kimi sevməyi
Həyat qəribəydi, biz lap qəribəydik
Həyat dərs, biz dərsdən qaçan tələbəydik
Gündüzlərdən isti idi bizim gecələr
Cümlələr bir sözlü, sözlərimiz hecalar
Mahnılar daha doğma, ruhumuz daha təmiz
Susurdu dodaqlar, danışırdı gözlərimiz
İndiki hisslərimiz ərimiş şam kimi
Tapdaladın məni, qucaqladım izlərini

Kağız gəmilər necə tab gətirsin bu qədər böyük dalğalara?
Batanda kağız gəmilər uşaqlar başlayır onlara baxıb ağlama
Sən də ağladın, son məktubunda yazanda sevmirsən məni
Mənim də qəlbim sənin dəniz gözlərində kağızdan bir gəmi

Həyat qəribəydik, biz lap qəribəydik
Biz uşağıydıq, sadəlövh körpəydik
Həyat aldadır, biz necə inanırdıq
Axı deyirdi: dostlar, əsl sevgi nağıldı
Biz arzu sahilində qumdan saraylar tikirdik
Bütün dünyanın acığına ürəkdən sevirdik!
Təyyarələr ayırırdı, yollar ayırırdı
Uçurumlar arasında ipək körpülər çəkirdik
Biz inanırdıq və bu inam bizi aparırdı
Güc verirdi ümidlər və sevgimiz dayanırdı
Pul, valideynlər, sərhədlər, qadağalar
Biz uçurduq göylərdə, onlar aşağıda qalırdı
Yadına gəlir düzəltmişdik kağızdan gəmi?
İçində yazıb, sevirəm, mən sevirəm səni
Bıraxdıq dənizə ki, o üzsün əbədi
Ama gələn ilk dalğa batırdı gəmini

Kağız gəmilər necə tab gətirsin bu qədər böyük dalğalara?
Batanda kağız gəmilər uşaqlar başlayır onlara baxıb ağlama
Sən də ağladın, son məktubunda yazanda sevmirsən məni
Mənim də qəlbim sənin dəniz gözlərində kağızdan bir gəmi

Kağız gəmilər necə tab gətirsin bu qədər böyük dalğalara?
Batanda kağız gəmilər…
Sən də ağladın…
Sevmirsən məni… Sən, sən sevmirsən məni.

Жизнь странная, я странная
Жизнь это урок, я студент, который убегает из школы
Ты учитель, ты научил меня лжи
Во время этого заклинания эти чувства сохранялись
Баку стал игрушечным городом, мы дети
Жизнь, карусель, веселье, зрелище
Ты научил меня смеяться без причины
Я научил тебя любить как сумасшедшего
Жизнь была странной, мы были очень странными
Жизнь урок, мы были студентами, которые убежали из школы
Наши ночи были теплее, чем дни
Приговоры одно слово, наши слова слоги
Песни более родные, наша душа чище
Наши губы молчали, наши глаза говорили
Наши настоящие чувства похожи на растопленную свечу
Вы растоптали меня, я обнял следы

Как бумажные кораблики выдерживают такие большие волны?
Когда бумажные кораблики тонут, дети начинают смотреть на них и плакать
Ты тоже плакал, ты не любишь меня, когда пишешь в своем последнем письме
Мое сердце - корабль бумаги в твоих морских глазах

Жизнь была странной, мы были очень странными
Мы были детьми, наивными младенцами
Жизнь обманывает, как мы верили
Ведь он сказал: друзья, настоящая любовь - это сказка
Мы построили песчаные дворцы на берегу мечты
Мы любили боль всего мира!
Самолеты разделены, дороги разделены
Мы построили шелковые мосты между утесами
Мы верили, и эта вера привела нас
Это дало нам силы, наши надежды и наша любовь прекратились
Деньги, родители, границы, ограничения
Мы летали в небе, они остались ниже
Помните, мы сделали корабль из бумаги?
Я написал внутри, я люблю, я люблю тебя
Мы оставили его в море, чтобы оно плавало навсегда
Но первая волна потопила корабль

Как бумажные кораблики выдерживают такие большие волны?
Когда бумажные кораблики тонут, дети начинают смотреть на них и плакать
Ты тоже плакал, ты не любишь меня, когда пишешь в своем последнем письме
Мое сердце - корабль бумаги в твоих морских глазах

Как бумажные кораблики выдерживают такие большие волны?
Бумажные кораблики на закате…
Ты тоже плакал ...
Ты меня не любишь ... Ты, ты меня не любишь.