Чую аднекуль, нібы здалёк
Доўгі самотны покліч!
Гэта трубіць старажытны рог,
Гараць зьнічкі згаслых вогнішч.
Восеньскі вецер зашуміць,
Зноў ажыве паданьне,
І над балотамі праляціць
Дзікае паляваньне!
Не пакідаючы сьлядоў,
Чорныя коні скачуць,
Коні без цугляў і без падкоў,
Ценяў іх не ўбачыць,
А вершнікаў твары схаваны ўначы,
Яны – маўклівыя здані,
Зьзяюць сьмяротным сьвятлом мячы
Дзікага паляваньня.
Наперадзе постаць мінулых дзён –
Кароль у залатой кароне,
Не зможа ніколі спыніцца ён
У адвечнай сваёй пагоні.
Месяц між хмар і лапы ялін,
Багна пад капытамі,
Сівая легенда глухіх мясьцін –
Дзікае паляваньне.
Белай наміткай туман ляжыць
Над рэкамі і палямі,
Змрочнай маўклівай чаргой ляціць
Дзікае паляваньне.
Вялікага Княства ваяры
За далягляд імкнуцца,
Каб захавалася на зямлі
Легенда аб Беларусі.
I feel adnekul , nіby zdalёk
Doўgі samotny poklіch !
Geta trubіts Starazhytny horn
Garats znіchkі zgaslyh vognіshch .
Vosenskі vetser zashumіts ,
Znoў azhyve padanne ,
² over balotamі pralyatsіts
Dzіkae palyavanne !
Not pakіdayuchy slyadoў ,
Chornyya konі skachuts ,
Konі without tsuglyaў i without padkoў ,
Tsenyaў ix not ўbachyts ,
A creature vershnіkaў shavaet ўnachy ,
Jana - maўklіvyya zdanі ,
Zzyayuts smyarotnym svyatlom myachy
Dzіkaga palyavannya .
Naperadze postats mіnulyh dzёn -
Karol had Zalata Karon
Not zmozha nіkolі spynіtstsa yong
Do advechnay svaёy Pahonya .
Month mіzh hmar i yalіn paws ,
Bagno pad kapytamі ,
Sіvaya legend gluhіh myastsіn -
Dzіkae palyavanne .
Belay namіtkay fog lyazhyts
Over rekamі i palyamі ,
Zmrochnay maўklіvay Chargoi lyatsіts
Dzіkae palyavanne .
Vyalіkaga Knyastva Vayar
For dalyaglyad іmknutstsa ,
Kab zahaval on zyamlі
Legend ab Belarusi .
