მე შენთვის ვწერდი ლამაზ სტრიქონებს,
ყველაფერს ლამაზს შენ გადარებდი,
გიკრეფდი ვარდებს და იის კონებს,
მეგონა შენს გულს გავახარებდი.
შავ მერცხალივით შორს გამიფრინდი,
უშენოდ დამრჩა კვლავ სიმარტოვე,
მე გადავაგდე კალამი ხრამში,
და პოეზია კვლავ მივატოვე.
მშვიდობით ჩემო ნაზო ქმნილებავ,
მშვიდბით ჩემო ოცნების თვალო,
მშვიდობით ჩემო ციცინათელავ,
ჩემს ოცნებებში გაზრდილო ქალო.
შენ სიყვარული არა გცოდნია
და ერთგულება იცი მცირედი,
მე დაგარქმევდი ქალავ ცოდვიანს
და უფრო მშვიდად დავიძინებდი.
მე შენზე ლექსით ვიტყოდი აუგს,
სიტყვებს ვაქცევდი ხმლებად, ტყვიებად,
რომ წესი იყოს ჩემს ლამაზ მთებში,
უმწეო ქალზე შურისძება.
დღე დღეს მიყვება წყებათა წყება,
როგორც ფოთლები ლამაზ ვერხვების,
სიცოƱ
I wrote beautiful lines for you,
You would make everything beautiful,
You picked roses and violets,
I thought I would make your heart rejoice.
I flew away like a black swallow,
I was left homeless again,
I threw the pen in the shoulder,
And I left poetry again.
Goodbye my sweet creature,
Peace be the eye of my dream,
Goodbye my firefly,
Growing up in my dreams kalo.
You do not know love
And loyalty you know small,
I would call you a sinful woman
And I would sleep more peacefully.
I would say a poem about you Aug,
I turned words into swords, bullets,
To rule in my beautiful mountains,
Revenge on the helpless woman.
Day by day I follow a series of lines,
As the leaves of beautiful poplars!
სიტო & # 433
