Σαν τα πεινασμένα περιστέρια της αυλής μες το χαλάζι
Μας τρώει το μαράζι μες το χαλάζι και δε μας κοίταξε κανείς
Μας τρώει το μαράζι μες το χαλάζι και δε μας κοίταξε κανείς
Όλα τα χαμένα καλοκαίρια της ζωής ήταν δικά μας
Για την πικρή καρδιά μας ήταν δικά μας και δε μας πόνεσε κανείς
Για την πικρή καρδιά μας ήταν δικά μας και δε μας πόνεσε κανείς
Как голодные голуби двора в граде
Мы едим марай в граду, и никто не смотрел на нас
Мы едим марай в граду, и никто не смотрел на нас
Все потерянные лето жизни были нашими
Для нашего горького сердца это было наше, и никто не причинял нам вреда
Для нашего горького сердца это было наше, и никто не причинял нам вреда
