ՖԻԴԱՅՈՒ ՄԱՀԸ
...
Եվ հոգիս է մորմոքում,
Կուրծքս ճեղքեց սուրը վայրագ,
Եվ արյունս է դեռ հոսում:
Միակն էի ամբողջ գյուղից,
Մյուսները փախեփախ,
Ես ինչ անեմ, որ ողջ գյուղը
Դարձրեց իրեն գաղթական:
Վախը այրեց հոգին մարդոց,
Դարձրեց մի հոտ փախստական,
Ազգս՝ բաժան, լոկ միացավ
Գաղթի ճամփին անիծյալ:
Աղոթքս զենքով ես փոխեցի,
Դարձա մենակ ֆիդային,
Մինչ ուժասպառ ես կռվեցի,
Ոչ ոք չկար իմ կողքին:
Վերցրու ինձնից կաթիլ արյուն,
Օրհնիր փոքրիկ մատուռում,
Թեկո՛ւզ մենակ, թեկո՛ւզ անզեն
Դարձա պաշտպան իմ հողին:
Մենակ ընկած շատ սպասեցի,
Սակայն չեկավ օգնություն,
Միայն անթիվ սև ագռավներ
Պտտվում են իմ կողքում:
СМЕРТЬ ПЯТНИЦЫ
...
И душа моя бормочет,
Меч пронзил мою грудь,
И моя кровь все еще течет.
Я был один на всю деревню,
Остальные бежали,
Что я могу сделать для всей деревни?
Он сделал себя иммигрантом.
Страх сжег души людей,
Сделал стаю беженцев,
Моя нация, разделенная, только что присоединилась
Проклят на пути к миграции.
Я поменял молитву с оружием,
Я стал фидой один,
Пока я был измучен, я боролся,
Рядом со мной никого не было.
Возьми с меня каплю крови,
Благослови маленькую часовню,
Даже в одиночку, даже без оружия
Я стал защитником своей земли.
Я долго ждала одна,
Но помощи не было,
Только бесчисленные вороны
Они оборачиваются рядом со мной.
