შენ რომ იყავ, ის აული ოხერი
მოარბიეს, უღვთოდ მოაპარტახეს,
ენატრებათ შენი ყელის მოღერა
ციხეების ჩაბნელებულ ჩარდახებს.
კოშკებს ახსოვთ შენი მზერა მართალი
და სიმღერა რომელიღაც ნაიბზე;
დღეს ღამეა აულების სარდალი,
თვალთა შენთა ხშირნი შუქნი გაიბნენ.
ეგ ღიმილი - გათენების სადარი,
ვხედავ, ეხლაც ღილღოს ცაზე სწერია;
სიო ამბობს, ჰადიშათი სად არი, -
ეხლა მისი გათხოვების ჯერია?!
ქისტის ქალო, შენზე დარდმა დამლია,
შენს ლანდსაც კი დავდგომივარ დარაჯად...
ქალო - მთვარევ, გელი... აღარ მოხველი, -
ბინდი ბურავს თვალთა ჩემთა ჩარდახებს...
შენ რომ იყავ, ის აული - ოჴერი...
მოარბიეს, უღვთოდ მოაპარტახეს
Вы получили, что здесь, это жестоко Aulis
Moarbies, нечестивые moapartakhes,
Вы пропустите свой горло moghera
Маркизы темные тюрьмы.
Ваш взгляд башни правильно помню
И пели некоторые из наиб;
Сегодня ночью в aulebis Commander
Ваши глаза часто располагаются shukni.
Эта улыбка - Рассвет сравнимыми,
Я вижу с неба ghilghos письменных;
Бриз сказал hadishati где -
От ее брака повернуть?!
Кистинцы Женщина, ты печаль damlia,
C. Земли davdgomivar даже не в качестве охранника ...
не женщина - mtvarev, гель ... больше не mokhveli, -
Twilight buravs мои глаза маркизы ...
Ты был он Aulis - oqeri ...
Moarbies, нечестивые moapartakhes
