Երբ օրերն անցած ճանճի պես մեխվում են
Քո օրացույցի դեղին էջերին,
Ամիս առ ամիս անիմաստ թափվում են
Տերևների պես, քո կյանքի ծառից
Երբ ժամացույցի լարված զսպանակը
Կացինն է ճոճում քո պարանոցին`
Անցյալը դատարկ իմաստազրկվում է,
Ներկան էլ թմրած` քո ոտքի տակին
Իմաստը կորցրած դատարկ պատվանդանը
Սպասում է հաջորդ կուռքի քանդակին,
Երբ տապալվում է կանգնած արձանը,
Ժամանակը միշտ վիժում է նորին
Փողոց ու այգի իմաստազրկվում են
Իմաստազրկված քաղաքի մեջքին,
Տները նույնպես իմաստազրկվում են,
Երբ վերածվում են ապաստարանի
Խոսքը շատ վաղուց իմաստազրկվել է,
Ծնվել երախում բյուր ժողովրդի,
Իմաստը նույնիսկ իմաստազրկվել է
Այն վազքի նման, որ ավարտ չունի
Ձեռքերը, պարապ, իմաստազրկվում են,
Ամեն օր դարձավ տ
Когда дни прибиты, как муха
На желтые страницы вашего календаря,
Месяцев до месяца бессмысленные
Как листья, из вашей жизни дерево
Когда напряженные часы весны
Топор качается на шее:
Прошлое пустое значимое,
Также настоящий к числам под вашей ног
Пустой постамент потерял смысл
В ожидании следующей идольной скульптуры,
Когда статуя стояния не удалась,
Время всегда прервано к новому
Улица и сад бессмыслены
На задней части бессмысленного города,
Дома также бессмыслены,
Когда он превращается в укрытие
Долгое, что это значимо значимым,
Родился у счастливых людей,
Значение даже было бессмысленным
Как беги, который не заканчивается
Руки, простые, бессмысленные,
Повернулся каждый день до т
