Кил әле, Иделнең җиләс җиле,
Юлларга чәчәкләр сип әле.
Ак булып, саф булып истә калсын
Казанның кадерле кичләре.
Туган ил чакырган зур юлларга
Китәрбез таңнарда без моннан.
Озатып калырсың безне, Казан,
Баласын очырган кош сыман.
Яшәрбез туган җир туфрагында,
Кырларда, Иделдә-диңгездә.
Исән-сау булсыннар балалар, дип,
Хәерле юл телә, Ил, безгә.
Иделгә сузылган айлы юлдан
Тын гына, моң гына җыр ага.
Сагынырбыз, дуслар, бу кичләрне
Чәчләргә чал кергән чорда да.
Ал гөлләр сибегез безнең юлга,
Иделнең иртәнге җилләре.
Мәңгегә, гомергә истә калсын
Казанның кадерле кичләре.
Успокойся, ветер Волги,
На дорогах все еще есть цветы.
Не забывай быть белым и чистым
Дорогие вечера Казани.
К великим дорогам, которые приглашает родная страна
Мы уезжаем утром.
Вы будете сопровождать нас, Казань,
Как птица, которая летает со своим детенышем.
Будем жить на земле своей Родины,
В полях, на Волге.
Да здравствуют дети,
Желаю вам счастливого пути, Страна, нам.
От лунной тропы до Волги
Тихо льется только песня.
Мы будем скучать по вам, друзья, в эти вечера
Даже в возрасте седых волос.
Посыпать эти цветы по дороге,
Утренние ветры Волги.
Пусть его будут помнить во веки веков
Дорогие вечера Казани.
