Ты прымусіла пець абарваныя струны,
Ды стаміліся пальцы, ўзяўшы першы акорд.
А сама цішыня ўсьміхнулася сумна,
А пасьля быў уздых, а за ім быў паўтор.
І чаму тая песьня раптоўна ўзьнікла,
Запрашэньнем патанчыць сярод летняга сну.
І ад гэтае песьні так цяжка адвыкнуць,
І ўжо немагчыма ня кратаць струну.
І нябачны матыў раздае свае ноты
Таямнічаю хваляй сьляпога цяпла.
І мінаюць імгненныя летнія ночы,
І апошняя раніца не надышла.
You made the torn strings sing,
Yes tired fingers taking the first chord.
And the silence itself smiled sadly,
And then there was a sigh, followed by a repetition.
And why did that song suddenly come up,
An invitation to dance in the middle of a summer sleep.
And it's so hard to get used to this song,
And it is impossible not to twist the string.
And the invisible motif distributes its notes
A mysterious wave of blind heat.
And the instantaneous summer nights pass,
And the last morning did not come.
